Chrząszcze o średnich rozmiarów grzbietobrzusznie spłaszczonym i słabo zesklerotyzowanym ciele[1]. Czułki u samic są ostro piłkowane, zaś u samców niemal zawsze blaszkowate, przy czym blaszki mogą być czasem krótkie[1][2]. Często mają ubarwienie jaskrawe, ostrzegawcze[1], ale niektóre są całkiem czarne lub brązowe[2][3]. Przedplecze podzielone jest zwykle listewkami (żeberkami) na siedem komórek (areoli), rzadziej część listewek zanika i liczba komórek zmniejsza się[3], np. do pięciu[2]. Boczne brzegi przedplecza są zwykle wyniesione[3]. Pokrywy mają po cztery żeberka podłużne pierwszorzędowe i po pięć żeberek podłużnych drugorzędowych. Ponadto między tymi żeberkami występują żeberka poprzeczne, dzieląc również powierzchnię pokryw na komórki (areole)[1][2]. Genitalia samicy odznaczają się obecnością nieparzystego gruczołu w pochwie[1]. Genitalia samca mają kolistą fallobazę oraz lancetowate prącie (fallus) z endofallusem (woreczkiem wewnętrznym) zaopatrzonym w parę sierpowatych cierni[1][2].
Cautires należy do najbardziej różnorodnego gatunkowo plemienia karmazynkowatych, Metriorrhynchini, a w jego obrębie do podplemienia Cautirina. Najbliżej spokrewniony jest z rodzajem Xylobanus[2]. Tak jak inne Metriorrhynchini, przedstawiciele rodzaju Cautires, mimo zdolności do lotu, cechują się tendencją do pozostawania w niższych partiach lasów, co skutkuje niską siłą dyspersyjną. W połączeniu z zasiedlaniem lasów deszczowych na terenach górzystych skutkuje to niewielkimi zasięgami i wysokim stopniem endemizmu poszczególnych gatunków[2][1]. Częściowo na wysoki endemizm wpływa także ich aposematyczne ubarwienie[1].
Rodzaj ten obejmować może nawet setki gatunków[2]. Do tych już opisanych należą m.in.
↑ abcdefghijklmnoLadislav Bocak. A revision of the Cautires obsoletus species group from Java (Coleoptera, Lycidae). „ZooKeys”. 241, s. 55-66, 2012. DOI: 10.3897/zookeys.241.3089.
↑ abcdefghijklmnopqrstuvwxyzaaabacadaeafagahaiajakalamanAlice Jiruskova, Michal Motyka, Ladislav Bocák. High diversity and endemism in the genus Cautires Waterhouse, 1879 (Coleoptera: Lycidae) from the Malay mountain forests, with the descriptions of fourteen new species. „European Journal of Taxonomy”. 219, s. 1-29, 2016. DOI: 10.5852/ejt.2016.219.
↑C.O.Waterhouse: Illustration of the Typical Specimens of Coleoptera in the Collection of the British Museum. Part I. Lycidae. London: British Museum, 1879. Brak numerów stron w książce
↑J.M. Bourgeois. Études sur la distribution géographique des Malacodermes. I. Lycides. „Annales de la Societé entomologique de France”. 60, s. 337–364, 1891.
