|
Państwo
|
Argentyna
|
Data i miejsce urodzenia
|
3 lutego 1983 Chascomus
|
Wzrost
|
183 cm
|
Gra
|
praworęczny, jednoręczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
2001
|
Zakończenie kariery
|
2019
|
Trener
|
Juan Martin Aranguren
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
2
|
Najwyżej w rankingu
|
37 (19 marca 2012)
|
Australian Open
|
2R (2012, 2013, 2017)
|
Roland Garros
|
2R (2007, 2011, 2014–2016)
|
Wimbledon
|
1R (2006–2008, 2011–2014, 2017)
|
US Open
|
2R (2011, 2013)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
2
|
Najwyżej w rankingu
|
50 (6 czerwca 2011)
|
Australian Open
|
2R (2011, 2012, 2015)
|
Roland Garros
|
3R (2007, 2015)
|
Wimbledon
|
2R (2008)
|
US Open
|
QF (2014)
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Strona internetowa
|
Carlos Alberto Berlocq (ur. 3 lutego 1983 w Chascomus) – argentyński tenisista, olimpijczyk z Londynu (2012).
Kariera tenisowa
Zawodowy tenisista w latach 2001–2019[1].
W grze pojedynczej wielokrotnie wygrywał turnieje rangi ATP Challenger Tour. W zawodach kategorii ATP World Tour wywalczył 2 tytuły – w lipcu 2013 roku w Båstad i w maju 2014 roku w Oeiras. Ponadto w lutym 2012 roku osiągnął finał turnieju ATP World Tour w Viña del Mar.
W deblu Argentyńczyk zwyciężył w 2 turniejach ATP World Tour z 7 rozegranych finałów.
W 2012 roku zadebiutował w reprezentacji Argentyny w Pucharze Davisa, w półfinałowej rywalizacji przeciwko Czechom.
W 2003 roku Berlocq zdobył brązowy medal podczas igrzysk panamerykańskich w Santo Domingo, w grze podwójnej w parze z Cristianem Villagránem.
Berlocq wziął w 2012 roku udział w grze pojedynczej igrzysk olimpijskich w Londynie. Odpadł z rywalizacji w 1 rundzie pokonany przez Alexa Bogomolova Jr.
Najwyżej w rankingu ATP singlistów zajmował 37. miejsce (19 marca 2012), a rankingu deblistów 50. pozycję (6 czerwca 2011).
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup / ATP Finals
|
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
|
ATP International Series / ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (2–1)
Gra podwójna (2–5)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partner |
Przeciwnicy |
Wynik finału
|
Finalista
|
1.
|
20 lipca 2008
|
Umag
|
Ceglana
|
Fabio Fognini
|
Michal Mertiňák Petr Pála
|
6:2, 3:6, 5–10
|
Zwycięzca
|
1.
|
18 lipca 2010
|
Stuttgart
|
Ceglana
|
Eduardo Schwank
|
Christopher Kas Philipp Petzschner
|
7:6(5), 7:6(6)
|
Finalista
|
2.
|
23 października 2011
|
Moskwa
|
Twarda (hala)
|
David Marrero
|
František Čermák Filip Polášek
|
3:6, 1:6
|
Finalista
|
3.
|
5 lutego 2012
|
Viña del Mar
|
Ceglana
|
Pablo Andújar
|
Fred Gil Daniel Gimeno-Traver
|
6:1, 5:7, 10–12
|
Finalista
|
4.
|
7 października 2012
|
Pekin
|
Twarda
|
Denis Istomin
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
3:6, 2:6
|
Finalista
|
5.
|
14 lipca 2013
|
Båstad
|
Ceglana
|
Albert Ramos-Viñolas
|
Nicholas Monroe Simon Stadler
|
2:6, 6:3, 3–10
|
Zwycięzca
|
2.
|
8 sierpnia 2015
|
Kitzbühel
|
Ceglana
|
Nicolás Almagro
|
Robin Haase Henri Kontinen
|
5:7, 6:3, 11–9
|
Przypisy
Bibliografia