Bulmastif

Bulmastif
Ilustracja
Pies rasy bullmastiff
Inne nazwy

ang. bullmastiff

Kraj patronacki

Wielka Brytania

Kraj pochodzenia

Anglia

Wymiary
Wysokość

63,5–68,5 cm (psy),
61–66 cm (suki)[1]

Masa

49,9–59 kg (psy),
41–49,9 kg (suki)

Klasyfikacja
FCI

Grupa II, sekcja 2,
wzorzec nr 157[2]

AKC

Working

ANKC

Group 6 (Utility)

CKC

Group 3 – Working Dogs

KC(UK)

Working

NZKC

Utility

UKC

Grupa 1 – Guardian Dog

Wzorce rasy
Multimedia w Wikimedia Commons

Bulmastif (oryginalna nazwa bullmastiff) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty[3]), wyhodowana w XIX wieku w Anglii jako pies stróżujący. Obecnie pełni również funkcję psa-towarzysza.

Rys historyczny

Powstał w wyniku krzyżowania angielskich molosów: buldogów i mastifów. Bulmastif jest lżejszej budowy i mniejszych rozmiarów od mastifa. Łączy w sobie spokój, opanowanie buldoga z silnym charakterem i instynktem obronnym mastifa[4].

Klasyfikacja

W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, sekcja 2.1 – Molosy typu mastifa[5]. Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy[2].

Zgodnie z klasyfikacją amerykańską należy do grupy psów pracujących[6].

Użytkowość

Zaliczany do psów obronnych[7].

Temperament

Inteligentny i energiczny o spokojnym temperamencie[1]. Zrównoważony i czujny. Hodowany jako pies stróżujący. Jest psem odważnym i odpornym na ból[4]. Wymaga konsekwentnego postępowania i socjalizacji w związku z tendencją do dominacji wobec zwierząt i ludzi.

Szata i umaszczenie

Krótka sierść o barwie płowej, rudobrązowej lub pręgowanej, zazwyczaj z czarną maską; dopuszczalne białe znaczenia na piersi.

Utrzymanie i pielęgnacja

Wymaga regularnego usuwania martwego włosa oraz zaspokojenia sporych potrzeb ruchowych.

Przypisy

  1. ↑ a b David Taylor: Księga psów. s. 140-141.
  2. ↑ a b Wzorzec rasy nr 157 (FCI Standard N° 157) (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
  3. ↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 84.
  4. ↑ a b Hans Räber: Encyklopedia Psów Rasowych. T. I. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 1999, s. 393. ISBN 83-7073-158-9.
  5. ↑ Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
  6. ↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 148.
  7. ↑ Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. s. 57 i 66.

Bibliografia

  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 1998, s. 231. ISBN 83-7073-122-8.
  • Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
  • Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. Warszawa: Książka i Wiedza, 2001. ISBN 83-05-13030-4.
  • David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.
Molosy
Typ dogowaty
Typ górski