Brodek[1] – struga[1] w Polsce, w województwie pomorskim, przepływająca w granicach powiatów słupskiego – w gminie Dębnica Kaszubska – i bytowskiego – w gminie Kołczygłowy, na Wysoczyźnie Polanowskiej, w Parku Krajobrazowym „Dolina Słupi”, o długości 14,5 km, będąca lewostronnym dopływem Słupi.
Położenie
Struga przepływa przez obszar gmin Kołczygłowy i Dębnica Kaszubska, przy czym na terenie tej pierwszej leży znaczny jej odcinek, a w granicach tej drugiej tylko fragment ujściowy. Początek bierze ok. 500 m na południe od południowych zabudowań wsi Kołczygłowy, na wysokości ok. 110 m n.p.m. Zgodnie z ewidencją gruntów i budynków płynie przez obręby ewidencyjne: Kołczygłowy, Barnowo, Radusz, Wierszyno i Niemczewo–Goszczyno. Uchodzi lewobrzeżnie do Słupi, na północny zachód od zabudowań Strzegomina, na wysokości 38 m n.p.m.[1][2][a]
W podziale kraju na regiony fizycznogeograficzne ciek jest położony na obszarze mezoregionu Wysoczyzna Polanowska[3], będącego częścią makroregionu Pojezierze Zachodniopomorskie. Mezoregion ten zaliczany jest do typu wysoczyzn młodoglacjalnych w większości o charakterze gliniastym, falistym lub płaskim[4][5].
Hydrologia
Struga ma długość ok. 14,5 km[6]. W podziale na jednolite części wód powierzchniowych zlewnia cieku ma nr RW2000174725722. Według typologii wód powierzchniowych opracowanej przez polskie Ministerstwo Środowiska ciek zaliczono do typu 17 – potok nizinny piaszczysty[7]. W 2018 stan ekologiczny wód sklasyfikowano jako dobry, a stan chemiczny wód jako zły, przy czym spośród badanych substancji priorytetowych jedynie zawartość benzo(a)pirenu w wodzie przekraczała normy[8].
Ochrona
Większość strugi leży w granicach Parku Krajobrazowego „Dolina Słupi”[3], jedynie jej źródłowy odcinek położony jest poza parkiem, ale w obszarze jego otuliny. Ten sam odcinek Brodka przepływa przez obszar specjalnej ochrony ptaków „Dolina Słupi” (PLB220002) powołany w ramach sieci Natura 2000. Część cieku znalazła się w granicach obszaru mającego znaczenie dla Wspólnoty (projektowanego specjalnego obszaru ochrony siedlisk) „Dolina Słupi” (PLH220052)[3].
Uwagi
- ↑ w oparciu o dane Państwowego Rejestru Granic na podkładzie skanu mapy topograficznej w skali 1:10 000, w: Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej, op. cit.
Przypisy
- ↑ a b c Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 21, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Urząd Geodezji i Kartografii. [dostęp 2020-05-17].
- ↑ a b c Geoserwis Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2020-05-17]. (pol.).
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 46. ISBN 978-83-01-16022-7.
- ↑ Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1500000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994
- ↑ Zasoby przyrodnicze dorzecza Słupi i Łupawy. Słupsk: Związek Miast i Gmin Dorzecza Rzeki Słupi i Łupawy, 2002, seria: Materiały do Monografii – Związek Miast i Gmin Dorzecza Rzeki Słupi i Łupawy. ISBN 83-87-30233-3. Brak numerów stron w książce
- ↑ Rozporządzenie Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku z dnia 29 grudnia 2016 r. w sprawie przyjęcia Planu utrzymania wód w regionie wodnym Dolnej Wisły. Dziennik Urzędowy Województwa Pomorskiego, poz. 4682 – Gdańsk, dnia 30 grudnia 2016 r. [dostęp 2020-05-17]. (pol.).
- ↑ Ocena stanu jednolitych części wód rzek i zbiorników zaporowych w roku 2017-2018 - tabela [xlsx], Główny Inspektorat Ochrony Środowiska .
.jpg)
