Bonit

Bonit, Bonet – imię łacińskie, oznaczające "człowieka o dobrym sercu, dobrotliwego" (Bonit), którego francuską formą jest Bonet. Gramatycznie Bonit (Bonitus) stanowi zdrobnienie od przymiotnika bonus — "dobry"[1]. Fros i Sowa stosują formę Bonitus, od której jednak zgodnie z zasadami polszczenia łacińskich nazw własnych powinno się odrzucić końcowe -us[2].

W dawnej Polsce nienotowane, istnieje jednak zapis formy Bonetko (1470 r.)[3], którą Fros i Sowa uznają za mogącą się wiązać z Bonetem[1].

Bonit, Bonet imieniny obchodzi 12 stycznia, w dzień wspomnienia św. Boneta (Bonita) z Owernii.

Żeński odpowiednik: Bonita.

Zobacz też miejscowości francuskie o nazwie pochodzącej od imienia Bonit:

Przypisy

  1. ↑ a b Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 1, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-271-3, OCLC 830132402.
  2. ↑ PWN
  3. ↑ W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych, T. 1 z. 2, (Bierzec(s)ki—Ciema), Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1966
Imiona
Imiennicy