Bolszoj Ungut

Bolszoj Ungut
Большой Унгут
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Kraj

Kraj krasnojarski

Okręg

rejon mański

Populacja (2010)
• liczba ludności


463[1]

Nr kierunkowy

39149

Kod pocztowy

663506

Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, na dole znajduje się punkt z opisem „Bolszoj Ungut”
Ziemia55°25′17″N 93°23′18″E/55,421389 93,388333

Bolszoj Ungut (ros. Большой Унгут) – miejscowość w Rosji. Leży w rejonie mańskim kraju krasnojarskiego na Sybierii. Położona jest u zbiegu rzek Bolszoj Ungut i Manu.

W 2010 roku liczba ludności wynosiła 463 osoby[1].

Historia

Miejscowość powstała w 1906 roku. Na początku kolektywizacji w latach 30. Bolszoj Ungut było dużą osadą na lewym brzegu rzeki Mana, w której mieszkało kilkadziesiąt rodzin przesiedleńczych z Zabajkala. Ich głównym zajęciem było pozyskiwanie drewna[2].

W 1940 roku do miejscowości sprowadzono zesłanych Finów, Polaków, Greków, Niemców, później też Kałmuków w 1942 roku i Litwinów[2].

W czerwcu 1948 roku do stacji kolejowej „Karamčiaga” przywieziono 3 transporty deportowanych z terenu Litwy. Połowa z nich trafiła do gospodarstwa leśnego w Bolszoj Ungucie, gdzie pozostało około 60 rodzin, a reszta została rozproszona po okolicznych punktach wycinki lasu. Deportowani pracowali w wycince drewna, budowie dróg oraz w budownictwie, mieszkając w barakach. W latach 1948–1950 działał komitet wzajemnej pomocy deportowanych Litwinów. W latach 1956–1966 większość Litwinów wróciła do kraju, a w 1990 roku szczątki deportowanych przewieziono z cmentarza w Bolszoj Ungucie do Litwy[3].

Bolszoj Ungut jest miejscem urodzenia litewskiego polityka Juozasa Olekasa.

Przypisy

  1. a b Всероссийская перепись населения 2010 года. Итоги по Красноярскому краю. 1.10 Численность населения гор.округов, мун.районов, гор. и сел. поселе
  2. a b Поселок Большой Унгут, [w:] Энциклопедия Красноярского края [online], 2014 [dostęp 2024-10-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-01] (ros.).
  3. Bolšoj Ungutas, [w:] Aldona Juodvalkytė, Visuotinė lietuvių enciklopedija, t. III (Beketeriai-Chakasai), Wilno: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2003, s. 345 (lit.).