Bolesław Mościcki herbu Ślepowron (ur. 28 października 1899, zm. 1 czerwca 1976 w Londynie) – major Wojska Polskiego, komisarz Straży Granicznej.
Życiorys
Urodził się 28 października 1899[1][2]. Był synem Ludwika Hipolita Mościckiego herbu Ślepowron i Jadwigi z domu Orłowskiej[3][4][2]. U kresu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego i w listopadzie 1918 brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[1]. Został awansowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 36 pułku piechoty w Warszawie[7][8]. Został awansowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932[9]. W 1934 był oficerem rezerwy 23 pułku piechoty we Włodzimierzu Wołyńskim[10].
Został oficerem Straży Granicznej, pełnił funkcje komendanta Komisariatu Straży Granicznej „Śniatyn” i Komisariatu Straży Granicznej „Worochta”[1].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez NKWD, po czym był więziony w obozie w Kozielsku, a od 1940 w obozu jenieckim NKWD w Griazowcu[2][1]. Po odzyskaniu wolności na mocy amnestii, był oficerem 2 Korpusu Polskiego i brał udział w kampanii włoskiej[1]
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[1]. Zmarł 1 czerwca 1976 w Londynie[1].
Przypisy
Bibliografia
