Bolesław Piechowski^[1] (ur. 10 grudnia 1885 w Osówku, zamordowany po 12 sierpnia 1942 w Hartheim koło Linzu w Austrii) – polski duchowny rzymskokatolicki, działacz Towarzystwa Młodokaszubów, więzień KL Stutthof, KL Sachsenhausen, KL Dachau (numer obozowy 22747^[2]).

W latach 1898–1906 kształcił się w Collegium Marianum w Pelplinie i w gimnazjum w Świeciu, gdzie w 1906 roku uzyskał maturę. Studia odbywał w Seminarium Duchownym w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 9 marca 1913 roku. W 1926 roku został kuratusem w Lubiszewie. Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez Niemców 10 września 1939 i zatrudniony na roli do pracy u niemieckiego rolnika. Następnie przebywał w Zivilgefangenenlager Neufahrwasser w Gdańsku, potem w obozie koncentracyjnym w Stutthofie i od 10 kwietnia 1940 roku w obozie w Oranienburgu, skąd przewieziono go do Dachau. Zginął w tzw. transporcie inwalidów 12 sierpnia 1942 roku.^[3][4]

Dla upamiętnienia jego śmierci w kościele w Lubiszewie wzniesiono pomnik autorstwa rzeźbiarza Ignacego Zelka.

• Henryk Mross: Słownik biograficzny kapłanów Diecezji Chełmińskiej wyświęconych w latach 1821-1920. Pelplin: Bernardinum, 1995, s. 240 (tu błędny miesiąc urodzenia). ISBN 83-86491-12-4.

• Instytut Pamięci Narodowej, Lista osób zamordowanych w Hartheim koło Linzu w Republice Austriackiej, poz. 795.