Bitwa o Wzgórze Wiatraczne

Wojna irlandzka 1689–1691
Brama Biskupia w Londonderry
Czas	6 maja 1689
Miejsce	Winmill Hill, Irlandia
Terytorium	Irlandia
Wynik	Zwycięstwo protestantów
Strony konfliktu
Jakobici protestanci z Ulsteru - zwolennicy Wilhelma III
Dowódcy
Richard Hamilton gubernator Baker
Siły
nieznane 2 000
Straty
150 kilkunastu zabitych i rannych
brak współrzędnych

Bitwa o Wzgórze Wiatraczne – starcie zbrojne, które miało miejsce 6 maja 1689 r. w trakcie wojny irlandzkiej (1689–1691).

Podczas Oblężenia Londonderry, wojska Jakobitów dowodzone przez Richarda Hamiltona obrały za cel położone niedaleko Bramy Biskupiej, Wzgórze Wiatraczne (Windmill Hill), będące ważnym punktem w systemie obrony miasta. Na wzgórzu znajdował się oddział muszkieterów uzbrojonych w długolufowe strzelby skałkowe i 3 działa.

Wczesnym świtem 6 maja Jakobici przypuścili atak na pozycje protestantów na skraju bagnistej łąki (Bagside). Zaskoczony oddział protestantów uciekł do miasta, a Jakobici bez przeszkód okopali się na wzgórzu. O świcie grupa szturmowa w sile ok. 2 000 ludzi wyruszyła w dwóch kolumnach z miasta naprzeciwko pozycji Jakobitów. Atak jazdy został odparty przez rojalistów, piechocie protestanckiej udało się jednak wedrzeć na wzgórze, atakując Jakobitów od tyłu.

W zaciętej walce Jakobitów wyparto z zajmowanych okopów, a w chwilę później odwrót zamienił się w paniczną ucieczkę. Zginął trafiony kulą dowódca brygady Jakobitów Ramsey. Irlandczycy stracili 150 zabitych, straty protestantów wyniosły kilkunastu ludzi. Po bitwie Wzgórze Wiatraczne włączono do systemu obrony Londonderry.

• Jarosław Wojtczak: Boyne 1690, seria Historyczne Bitwy, wyd. Bellona, Warszawa 2008.