Bindaż (niem. binden – wiązać), berceaux[1], chłodnik, kolebka[2] – aleja obsadzona obustronnie drzewami lub pnączami, których pędy splatają się nad drogą tworząc sklepienie. Bindaże zakładane były w ogrodach począwszy od renesansu, jednak najbardziej popularne były w okresie baroku[2].
Rośliny tworzące bindaż mogą być formowane za pomocą odpowiedniej konstrukcji[2] lub tylko poprzez odpowiednie cięcie, związywanie i splatanie pędów[3].
Wyróżnia się trzy główne formy tego typu konstrukcji[3]:
- tunel z liści, otaczających przejście od sklepienia i boków,
- podniesiona ściana i sklepienie zieleni wsparte na gołych pniach, zwykle do wysokości ok. 2 m,
- zielony dach z otwartymi bokami.
Przypisy
Linki zewnętrzne
