Bielawy (powiat gostyński)

Bielawy
osada
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

gostyński

Gmina

Pępowo

Strefa numeracyjna

65

Kod pocztowy

63-830[2]

Tablice rejestracyjne

PGS

SIMC

0374232

Położenie na mapie gminy Pępowo
Mapa konturowa gminy Pępowo, po prawej znajduje się punkt z opisem „Bielawy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bielawy”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Bielawy”
Położenie na mapie powiatu gostyńskiego
Mapa konturowa powiatu gostyńskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Bielawy”
Ziemia51°46′08″N 17°09′49″E/51,768889 17,163611[1]

Bielawyosada[3] w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Pępowo.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815–1848) miejscowość wzmiankowana jako folwark Bielawy należała do wsi mniejszych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej[4]. Bielawy należały do okręgu krobskiego tego powiatu i stanowiły część majątku Chocieszewice, którego właścicielem był wówczas (1846) Teodor Mycielski[4]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 34 mieszkańców, którzy zamieszkiwali jeden dym (domostwo)[4].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie leszczyńskim.

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 5401
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 45 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 230.