Biblia winchesterska (ang.Winchester Bible) – pochodzący z XII wieku bogato iluminowany łaciński rękopis Biblii. Znajduje się w zbiorach biblioteki katedry w Winchesterze[1]. Jest to największa XII-wieczna angielska Biblia[2], przeznaczona raczej do użytku liturgicznego niż indywidualnej lektury[3].
Księga liczy 468 kart pergaminowych wykonanych ze skóry cielęcej, formatu 583×396 mm[2]. Pierwotnie składała się z dwóch tomów, obecnie podzielona jest na cztery woluminy[1][4]. Została wykonana dla benedyktyńskiego klasztoru św. Swituna w Winchesterze, przypuszczalnie na zamówienie biskupa Henryka z Blois[1][2][3]. Czas jej powstania określany jest w przybliżeniu na lata 1160–1190[1]. Tekst księgi został spisany ręką jednego skryby. Inicjały wykonano czerwienią, zielenią i błękitem[2]. Księgę zdobi 48 miniatur, wykonanych przez sześciu różnych artystów, do wykonania których użyto drogich materiałów takich jak złoto i lapis lazuli[2][4]. Pracujący nad nimi iluminatorzy wyraźnie różnili się od siebie stylem, rozpoznać można wpływy sztuki bizantyńskiej i sycylijskiej[1][3]. Program artystyczny księgi nie został ukończony, część iluminacji pozostała tylko w formie niepomalowanych szkiców[2]. Na przestrzeni wieków kilka miniatur zostało także wyciętych z księgi[2].
