Wieś powstała w wyniku karczunku puszczy, Krzyżacy w roku 1397 nadali prawa dokumentem lokacyjnym, w którym zasadźca, pochodzący prawdopodobnie z Niemiec Stefan z Götzendorfu, otrzymał 84 włóki, sięgające do jeziora Trzcinnego. Jest to pierwszy znany dokument dotyczący wsi Bińcze. Po odzyskaniu Pomorza Gdańskiego przez Polskę w roku 1466 była to własność szlachecka.
Prywatna wieś szlachecka Bincze położona była w drugiej połowie XVI wieku w województwie pomorskim[3].
Do roku 1945 wieś nosiła nazwę Bärenwalde. Nazwa przejściowa Barwice, od roku 1946 Bińcze. Do roku 1954 w gminie Cierznie. Od roku 1954 była tu siedziba Gromadzkiej Rady narodowej, a w skład gromady wchodziły wsie: Bińcze, Biernatka, Olszynowo. Od roku 1972 w gminie Czarne[4].
W 1955 roku przed miejscową szkołą podstawową odsłonięto obelisk ku czci żołnierzy radzieckich z 19 armii II Frontu Białoruskiego, którzy zginęli podczas zdobywania wsi 25 lutego 1945 roku[5].
Zabytki
Według rejestru zabytków NID[6] na listę zabytków wpisane są:
park dworski, poł. XIX w., nr rej.: A-343 z 23.04.1996.
Ołtarz w kościele Świętej Rodziny
Park w Bińczach
Sport
Początki zorganizowanej działalności sportowej w Bińczu datuje się na rok 1968. Przy szkole podstawowej zaczęły odbywać się zajęcia w ramach SKS, a z uwagi na zainteresowanie starszej młodzieży w październiku 1968 roku założono klub sportowy LZS SKRA Bińcze. Pierwotnie wiodącymi dyscyplinami były piłka ręczna oraz siatkówka. Współcześnie w ramach rozgrywek LZS pod tą samą nazwą funkcjonuje stowarzyszenie i drużyna piłki nożnej[8].
Ochotnicza Straż Pożarna
We wsi Bińcze znajduje się jednostka OSP Bińcze wchodząca w skład Krajowego Systemu Ratowniczo – Gaśniczego. Została założona 1 marca 1947 roku.[potrzebny przypis][9] Na wyposażeniu jednostki są dwa wozy: średni wóz gaśniczy GBA 3/16 Volvo FL 280 oraz specjalny lekki wóz do ratownictwa technicznego Ford Transit[10]. Poprzedni średni wóz, Star 266 w zabudowie Dragon trafił do OSP Małe Gacno[11].
↑Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w.: rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 83.
↑Źródło: T. Gasztold, W i M. Zybajło, Miasto I Gmina Czarne. Zarys Dziejów, Wyd. Zarząd Gminy Czarne, Towarzystwo Miłośników Ziemi Człuchowskiej, Czarne – Człuchów 2001
↑Dominika Czarnecka "Pomniki Wdzięczności Armii Czerwonej w Polsce Ludowej i w III Rzeczypospolitej" IPN 2015, ISBN 978-83-7629-777-4, str. 385