W październiku 1914 roku brytyjskie władze zbadały teren zatoki St. Paul’s Bay i zdecydowały o budowie baterii, która kontrolowałaby statki płynące do Grand Harbour, i oddawała strzały ostrzegawcze do nie przestrzegających przepisów. W maju 1915 roku zaobserwowano niedaleko Malty, poza zasięgiem artylerii przybrzeżnej, dwa okręty podwodne. Zaowocowało to decyzją przyspieszenia budowy baterii w północnej części wyspy[1].
Między 30 listopada a 10 grudnia 1915 roku Royal Malta Artillery zabrała z przestarzałej baterii Wolseley na południu Malty dwa 6-calowe działa szykostrzelne(inne języki) i zamontowała je na wschodnim końcu Wardija Ridge. Miejsce to miało naturalną obronę, nie zbudowano więc żadnej stałej fortyfikacji. Bateria składała się jedynie z dwóch stanowisk działowych[2]. 31 grudnia 1915 roku dwa te działa zostały oficjalnie określone jako "Wardija Battery" i przeszły pod komendę Zachodniego Odcinka Royal Garrison Artillery. Działa pozostawały w aktywnej służbie w czasie trwania I wojny światowej[3].
Pozostałości jednego z dwóch stanowisk artyleryjskich
