Bartosz Żurawiecki

Bartosz Żurawiecki
Ilustracja
Bartosz Żurawiecki (2007)
Data i miejsce urodzenia

21 sierpnia 1971
Poznań

Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Bartosz Żurawiecki (ur. 21 sierpnia 1971 w Poznaniu) – polski kulturoznawca, krytyk filmowy, dziennikarz, felietonista, pisarz i dramaturg.

Życiorys

W 1997 ukończył kulturoznawstwo ze specjalizacją filmową i teatralną na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1990 rozpoczął pracę na stanowisku zastępcy redaktora naczelnego Poznańskiego Przeglądu Teatralnego. W latach 1995–1996 był sekretarzem redakcji dwutygodnika literackiego Nowy Nurt. Od 1992 pisał dla dziennika „Gazeta Wyborcza”. Od 1995 przez pięć lat w jej poznańskim oddziale zajmował się redagowaniem stron poświęconych kulturze w dodatku Co jest grane i wydawanej podczas Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Malta” – „Gazety na Maltę”. Od 2000 był stałym współpracownikiem miesięcznika „Film”, a po zamknięciu pisma (2013) objął dział recenzji miesięcznika „Kino”.

W trakcie kariery zawodowej jego teksty pojawiały się m.in. w tygodnikach Przekrój, Tygodnik Powszechny i Odra, miesięcznikach Charaktery, Dialog, Kino, Teatr i Didaskalia oraz w magazynach Aktivist i Ha!art. Był stałym felietonistą serwisów filmowych portali Onet.pl i Wirtualna Polska. Obecnie publikuje w dwumiesięcznika Replika (jest w składzie redakcji).

W 1996 został laureatem Nagrody im. Krzysztofa Mętraka dla młodego krytyka filmowego. Za autorski blog filmowy Czego nie widać prowadzony w latach 2011-2018 na stronie internetowej kanału Ale Kino+ otrzymał w 2014 roku Nagrodę PISF-u w kategorii Portal internetowy lub blog filmowy[1].

W 2001 był jednym z założycieli Kampanii Przeciw Homofobii (KPH)[2][3].

W 2005 zadebiutował powieścią Trzech panów w łóżku, nie licząc kota. W tym samym roku wydał zbiór dramatów Erotica alla polacca. Nowele dramatyczne. 19 października 2007 ukazała się jego trzecia książka – Ja, czyli 66 moich miłości. Jest także współautorem książek Homofobia po polsku, Autorzy polskiego kina i Parametry pożądania: kultura odmieńców wobec homofobii.

W 2024 jego książka Ojczyzna moralnie czysta znalazła się w finale Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego[4].

Życie prywatne

Jest wyoutowanym gejem[5].

Publikacje

Książki

  • Trzech panów w łóżku, nie licząc kota. Romans pasywny (Sic!, 2005)[6]
  • Erotica alla polacca. Nowele dramatyczne (Sic!, 2005)[7]
  • Ja czyli 66 moich miłości (Sic!, 2007)[8]
  • Nieobecni (Krytyka Polityczna, 2011)[9][10]
  • Do Lolelaj. Gejowska utopia (Wydawnictwo Szafa, 2017)
  • Festiwale wyklęte (Krytyka Polityczna, 2019)[11]
  • Ojczyzna moralnie czysta. Początki HIV w Polsce, (Czarne, 2023)[12]
  • Primadonna. Biografia Bogusława Kaczyńskiego (Agora, 2024)[13]

Prace zbiorowe

  • Widziane po latach (2000)
  • Młoda krytyka filmowa (2003)
  • Autorzy kina polskiego (2004)
  • Homofobia po polsku (2004)
  • Parametry pożądania (2006)
  • Luchino Visconti (2006)
  • Wolałbym nie. Antologia (2009)
  • Bond. Leksykon (2009)[14]
  • Wampir. Leksykon (2010)[15]
  • Skolimowski. Przewodnik Krytyki Politycznej (2010)[16]
  • Queer Studies. Podręcznik kursu (2010)[17]
  • Wajda. Przewodnik Krytyki Politycznej (2013)[18]
  • Ludzie, nie ideologia (2021)[19]

Przypisy

  1. ↑ Paulina Bez, Laureaci 7. Nagród PISF [online], Polski Instytut Sztuki Filmowej, wrzesień 2014 [dostęp 2024-02-12] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-12].
  2. ↑ Katarzyna Rossienik-Ciosmak: 10 skutecznych lat Kampanii Przeciw Homofobii. [w:] Femka [on-line]. [dostęp 2013-10-05].
  3. ↑ Mariusz Kurc: 10 lat Kampanii Przeciw Homofobii. Orientacja polityczna. [w:] Inna strona [on-line]. 2011.09.12. [dostęp 2011-09-12].
  4. ↑ Pięć książek w finale Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. pap.pl, 10 kwietnia 2024. [dostęp 2024-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  5. ↑ Wywiad z Bartoszem Żurawieckim na portalu Inna Strona.
  6. ↑ Bartosz Żurawiecki, Trzech panów w łóżku, nie licząc kota. Romans pasywny, Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2005, ISBN 83-88807-62-5, OCLC 69327087.
  7. ↑ Bartosz Żurawiecki, Erotica alla polacca. Nowele dramatyczne, Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2005, ISBN 83-88807-83-8, OCLC 69292498.
  8. ↑ Bartosz Żurawiecki, Ja, czyli 66 moich miłości, Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2007, ISBN 978-83-60457-37-5, OCLC 189426142.
  9. ↑ mm: „Nieobecni” Bartosza Żurawieckiego – już wkrótce!. [w:] Krytyka Polityczna [on-line]. 27.04.2011. [dostęp 2011-04-27].
  10. ↑ Bartosz Żurawiecki, Nieobecni, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2011, ISBN 978-83-62467-10-5, OCLC 802076873.
  11. ↑ Bartosz Żurawiecki, Festiwale wyklęte, Seria Nie-Fikcja, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2019, ISBN 978-83-66232-56-3.
  12. ↑ Bartosz Żurawiecki, Ojczyzna moralnie czysta. Początki HIV w Polsce, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2023, ISBN 978-83-8191-794-0.
  13. ↑ Bartosz Żurawiecki, Primadonna. Biografia Bogusława Kaczyńskiego, Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2024, ISBN 978-83-268-4482-9.
  14. ↑ Kamil Śmiałkowski, Bond. Leksykon, Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2009, ISBN 978-83-7513-632-6, OCLC 833554206.
  15. ↑ Kamil Śmiałkowski, Krystyna Bezubik, Wampir. Leksykon, Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2010, ISBN 978-83-7513-750-7, OCLC 750876700.
  16. ↑ Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2010. Seria: Przewodniki Krytyki Politycznej, t. 21, ISBN 978-83-61006-55-8
  17. ↑ Publikacja KPH, red. dr. Jacka Kochanowskiego, Marty Abramowicz, Roberta Biedronia Pliki w formacie PDF na stronie KPH
  18. ↑ Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2013. Seria: Przewodniki Krytyki Politycznej, t. 35, ISBN 978-83-63855-22-2
  19. ↑ Wywiady pod redakcją Bartosza Żurawieckiego. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2021. Na stronie wydawnictwo.krytykapolityczna.pl. [dostęp 2024-05-05].

Bibliografia