Strona tytułowa tomiku Ballady liryczneHenry Eldridge, Portret Williama WordsworthaSamuel Taylor ColeridgeGustave Doré, Ilustracja do poematu The Rime of the Ancient MarinerJan Kasprowicz (tu na portrecie Leona Wyczółkowskiego) jako jeden z pierwszych tłumaczył wiersze Williama Wordswortha i Samuela Taylora Coleridge’a
Ukazanie się tomu wyznacza datę początkową angielskiego romantyzmu[5][6][7][8]. Do wydania drugiego z 1800 Wordsworth dołączył Wstęp (The Preface[5][9]), w którym zdefiniował poezję jako spontaneous overflow of powerful feelings[6]. Zawarł w nim też postulat, że poezję należy tworzyć w żywym języku (the language really used by men)[6]. Mówił też, że wiersze „pisze dla ludzi”[10]. W pierwszym wydaniu tomik składał się z dwudziestu trzech utworów[11]. Większość wierszy napisał Wordsworth, natomiast Coleridge włączył do zbioru między innymi poemat Rymy o starym marynarzu (The Rime of the Ancient Mariner). Wiersze powstały wiosną i latem 1798, kiedy Wordsworth i Coleridge byli sąsiadami we wsi Holford w Somerset[8]. Tomik Wordswortha i Coleridge'e uważa się powszechnie za jeden z najważniejszych zbiorów poetyckich w literaturze angielskiej[12].
Forma
Wiersze składające się na omawiany tomik są zróżnicowane pod względem formalnym. Coleridge ujął historię starego żeglarza w jambiczne zwrotki balladowe, czterowersowe, pięciowersowe i sześciowersowe, natomiast utwory The Foster-Mother's Tale i The Nightingale: A Conversation Poem ułożył wierszem białym (blank verse)[13]. Wordsworth zastosował czterowiersz balladowy w utworze We Are Seven, strofę spenserowską[14][15][16] w wierszu The Female Vagrant, a wiersz biały w poemacie Lines written a few miles above Tintern Abbey, on Revisiting the Banks of the Wye during a Tour, July 13, 1798[17] znanym w skrócie jako Tintern Abbey[18].
By Derwent's side my Father's cottage stood,
(The Woman thus her artless story told)
One field, a flock, and what the neighbouring flood
Supplied, to him were more than mines of gold.
Light was my sleep; my days in transport roll'd:
With thoughtless joy I stretch'd along the shore
My father's nets, or watched, when from the fold
High o'er the cliffs I led my fleecy store,
A dizzy depth below! his boat and twinkling oar.
William Wordsworth, The Female Vagrant
Obaj poeci stosowali też aliterację[19][20]: While here I stand, not only with the sense/Of present pleasure, but with pleasing thoughts/That in this moment there is life and food/For future years. (Wordsworth, Tintern Abbey), Most musical, most melancholy. (Coleridge, Nightingale). Aliteracji autorzy Ballad lirycznych używali również w późniejszej twórczości, Wordsworth w A Slumber Did My Spirit Seal, a Coleridge w Kubla Khan.
Przekłady
Wiersze z tomiku Ballady liryczne tłumaczyli na język polski między innymi Jan Kasprowicz, Zygmunt Kubiak i Stanisław Kryński. Utwór Z wierszy ułożonych kilka mil nad klasztorem Tintern, przy ponownym odwiedzeniu brzegów rzeki Wye podczas wycieczki, 13 lipca 1798 roku przełożył Czesław Miłosz[21].
Manifesty romantyzmu 1790-1830. Anglia, Niemcy, Francja. Wybór tekstów i oprac.: Alina Kowalczykowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. Brak numerów stron w książce
