Awatary Wisznu – wg wierzeń hinduizmu – kolejne wcielenia boga Wisznu.
Zgodnie z treścią świętych ksiąg hinduizmu, Wisznu wielokrotnie pojawiał się na Ziemi w postaci awatarów, które interweniowały i zmieniały losy świata. Ich zasadniczym celem było m.in. ocalenie świata, przywrócenie zasad religijnych i zwalczanie demonów. Awatary te miały mieć charakter bezpośredni – kiedy Wisznu pojawił się w świecie materialnym, osobiście lub przez swe osobiste pełne ekspansje, inkarnacje takie określane są jako amśa, kala, guna, juga i manwantara, lub pośredni – gdy na polecenie Wisznu pojawiali się w tym świecie jego towarzysze; inkarnacje takie określane są jako śaktjaweśa.
Spośród tych czternastu manwantara-awatarów Jadźnia i Wamana są również lila-awatarami, tych czternastu manwantara-awatarów nazywa się także waibhawa-awatara.
Śaktjaweśa awatary
pośrednie
bezpośrednie
Kiedy Wisznu przychodzi osobiście, jest on zwany sakśat, czyli bezpośrednim śaktjaweśa-awatarem, a kiedy upełnomocnia jakąś żywą istotę, aby go reprezentowała, to ta żywa istota jest zwana inkarnacją pośrednią, czyli aweśa.
Przykładami awatarów pośrednich są czterej Kumarowie, Narada, Prithu i Paraśurama. Są to w rzeczywistości żywe istoty, ale otrzymały one szczególną moc od Wisznu. Kiedy Wisznu wyposaża jakieś istoty w szczególną siłę czy bogactwo, są one wówczas zwane aweśa-awatarami. Czterej Kumarowie szczególnie reprezentują moc wiedzy Wisznu, a Narada reprezentuje służbę oddania dla Wisznu. Służba oddania jest również reprezentowana przez Ćajtanję, który jest uważany za pełną reprezentację służby oddania. Brahma został wyposażony w moc stwarzania, a król Prithu w moc utrzymywania żywych istot. Podobnie, Paraśurama został obdarzony mocą unicestwiania elementów zła.
Pośród tych inkarnacji, inkarnacja Hamsa i Mohini nie są wiecznymi, natomiast Kapila, Dattatreja, Riśabha, Dhanwantari i Wjasa są pięcioma wiecznymi formami.