Wykonana z marmuru paryjskiego stela ma 0,54 m wysokości, 0,31 m szerokości i grubość 0,05 m[1]. Datowana jest na lata 60. V wieku p.n.e.[1][2] Została odkryta w 1888 roku podczas wykopalisk na ateńskim Akropolu[1]. Zdobiący stelę relief przedstawia boginię wspartą o włócznię, z opuszczoną głową, spoglądającą w zadumie w kierunku stojącego przed nią słupa granicznego[2]. Bogini odziana jest w peplos, na głowie ma hełm koryncki, jej stopy są nagie[2][3]. Sposób przedstawienia postaci zrywa z tradycyjną zasadą frontalności: bogini ukazana jest ze skręconym torsem ukazanym w ¾, ciężar jej ciała wsparty jest na prawej nodze, podczas gdy lewa jest zwrócona do tyłu. Awangardowy jest także sposób oddania fałd na szacie oraz zostawienie sporej ilości wolnej przestrzeni wokół[2][3]. Na tle reliefu odkryto pozostałości niebieskiej farby, co świadczy o tym iż stela była pierwotnie pomalowana[3].
