Urodził się w Nowym Sączu w rodzinie biednych, ortodoksyjnych Żydów, jako syn Chaima Eisenbacha i Zipory z domu Zimetbaum. Po ukończeniu szkoły elementarnej zaczął pracować jako ślusarz. W 1923 ukończył kursy nauczycielskie w Wilnie, a w 1927 przeniósł się do Krakowa. W 1930 zdał maturę i rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, które jednak ukończył na Warszawskim. Był uczniem Marcelego Handelsmana, pod kierunkiem którego napisał pracę magisterską. W 1931 przeniósł się do Bielska.
W 1935 uzyskał magisterium, po którym rozpoczął pracę w Towarzystwie Ochrony Zdrowia. Należał do kręgu historyków, którzy zajmowali się dziejami Żydów w Polsce. Współpracował z Żydowskim Instytutem Naukowym w Wilnie JIWO oraz był członkiem Warszawskiej Komisji Historycznej JIWO.
Artur Eisenbach zajmował się głównie gromadzeniem i opracowywaniem dokumentów dotyczących Holocaustu. Posłużyły one jako materiał dowodowy w procesach przeciw zbrodniarzom hitlerowskim. Zajmował się również historią Żydów w drugiej połowie XVIII i XIX wieku. Pod koniec życia pracował nad przygotowaniem edycji wszystkich dzieł Emanuela Ringelbluma.
1953: Hitlerowska polityka eksterminacji Żydów w latach 1939–1945
1972: Kwestia równouprawnienia Żydów w Królestwie Polskim
1976: Hotel Lambert wobec sprawy żydowskiej w przededniu Wiosny Ludów
1976: Wielka emigracja wobec kwestii żydowskiej: 1832–1849
1976: Problem emancypacji Żydów w opinii Wielkiej Emigracji przed powstaniem styczniowym
1976: Ludność żydowska Królestwa a powstanie listopadowe
1983: Z dziejów ludności żydowskiej w Polsce w XVIII i XIX w.
1988: Emancypacja Żydów na ziemiach polskich 1785–1870 na tle europejskim
Przypisy
↑Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 155. ISBN 83-223-2073-6.
↑Magda Prokopowicz (red.), Żydzi polscy. Historie niezwykłe, Wydawnictwo Demart. Warszawa 2010, s. 70–71.