Armia Wyzwolenia Palestyny (arab. ‏جيش التحرير الفلسطيني‎) – palestyńska organizacja zbrojna.

Została utworzona w 1964 roku jako oficjalne siły zbrojne Organizacji Wyzwolenia Palestyny^[1]. W ramach armii powstały trzy brygady: Ajn Dżalut (stacjonowała w Egipcie i Strefie Gazy), Hittin (w Syrii) i Al-Kadisijja (w Iraku, a następnie w Jordanii)^[1]. Od początku działań formacji większość jej żołnierzy bliska była ideologii lewicowej^[2]. W 1965 roku około 500 oficerów wzięło udział w półrocznym szkoleniu wojskowym w Chińskiej Republice Ludowej^[2].

W 1967 roku liczbę jej żołnierzy szacowano na 15 tysięcy^[3].

Od czasu przejęcia władzy w OWP przez Jasira Arafata w 1969 roku, armia wymknęła się spod kontroli OWP^[2].

W 1970 roku AWP przystąpiła do konfrontacji z wojskiem jordańskim w trakcie wydarzeń Czarnego Września. Udział formacji w konflikcie był stosunkowo niewielki^[2]. W następstwie wojny z Jordanią, do Syrii przeniesione zostały wszystkie oddziały Armii Wyzwolenia Palestyny^[2]. W kolejnych latach AWP formalnie pozostawała częścią OWP, w praktyce była jednak podporządkowana Siłom Zbrojnym Syrii^[4].

W 1971 roku z armii usunięto oficerów posądzanych o sympatie komunistyczne. Liczbę jej żołnierzy szacowano wówczas na 10 tysięcy^[2].

Wraz z utworzeniem Autonomii Palestyńskiej większa część armii wchłonięta została przez służby bezpieczeństwa Autonomii. Około 4500 żołnierzy pozostało w Syrii^[1].

Od 2011 roku formacja uczestniczyła w konflikcie w Syrii, w którym wsparła prezydenta Baszszara al-Asada. AWP liczyła w tym czasie od 6500 do 8000 żołnierzy, a ich dowódcą był pochodzący z Safedu generał-major Muhammad Tariq al-Khadra(inne języki)^[5]. Wzięła udział w walkach o Al-Jarmuk, Darę i Bajt Dżinn^[5].