Antonio Carracci
Antonio Marziale Carracci
Portret olejny młodego Antonia Carracciego, pędzla jego ojca Agostina Carracciego, ok. 1587-1593
|
Data i miejsce urodzenia
|
1583[a] Wenecja
|
Data i miejsce śmierci
|
8 kwietnia 1618 Rzym
|
Zawód, zajęcie
|
malarz
|
|
Antonio Marziale Carracci (ur. w 1583 w Wenecji, zm. 8 kwietnia 1618 w Rzymie) – włoski malarz okresu wczesnego baroku, syn Agostina Carracciego[1][2].
Życiorys
Pochodził ze znanej rodziny włoskich malarzy. Był nieślubnym synem Agostina Carracciego i weneckiej kurtyzany Isabelli[2][3][1]. Już we wczesnym dzieciństwie przejawiał duży talent plastyczny. Jego nauczycielem początkowo był ojciec i jego kuzyn Ludovico Carracci[4]. Studiował w Accademia degli Incamminati w Bolonii[5]. Po śmierci ojca (1602) przeprowadził się do Rzymu i pracował pod kierunkiem stryja Annibala Carracciego[2][3].
W 1603–1604 prawdopodobnie asystował stryjowi podczas wykonywania fresków w Palazzo Farnese oraz przy malowidłach ściennych w Palazzo Aldobrandini, Herrera Chapel i w Palazzo Mattei di Giove (1606). Po śmierci stryja (1609) wyjechał do Bolonii, ale wkrótce wrócił do Rzymu i pozostał w nim aż do końca swojej krótkiej kariery[4].
W latach 1609–1610, pod nadzorem artystycznym Guida Reni, był współwykonawcą fresków w kaplicy Zwiastowania (La cappella dell’Annunziata) w Pałacu Kwirynalskim. A krótko potem ozdobił freskiem (Bóg Ojciec ze Świętymi) plafon w zakrystii bazyliki św. Sebastiana za Murami (ok. 1611)[4][2].
W tym czasie Carracci zyskał potężnego protektora w osobie kardynała Michelangela Tontiego, Prodatariusza Jego Świątobliwości papieża Pawła V. W latach 1611–1615 wykonał na zamówienie kardynała palę (Św. Antoni adorujący klęcząc) oraz freski w trzech małych kaplicach bazyliki św. Bartłomieja na Wyspie Tyberyjskiej, poświęcone Męce Chrystusa, Matce Boskiej i św. Karolowi Boromeuszowi[4][2].
Otrzymywał też publiczne zamówienia na dekorację malowidłami ściennymi takich rzymskich świątyń, jak bazylika Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu, Chiesa di Santa Maria in Monticelli i Chiesa di San Girolamo degli Schiavoni. W 1616 Carracci ponownie otrzymał zamówienie na freski w Kwirynale. Namalował wtedy dla papieża Pawła V sceny ze starego testamentu w Stanza del Diluvio[6][4].
Antonio Carracci uprawiał nie tylko malarstwo ścienne, ale także olejne sztalugowe[2][4]. W 1613 lub 1614 został wyróżniony członkostwem w Akademii Świętego Łukasza. Jednak przed 1616 nie był notowany jako samowystarczalny i niezależny artysta. W twórczości Antonio Carraccigo można zauważyć tendencję do caravaggionizmu, a także odniesienia do klasycyzmu Domenichina. Jest też wyraźny zwrot ku formalnemu językowi późnego włoskiego manieryzmu[5].
Wybrane obrazy olejne
- Chrystus uzdrawiający chorego – Galleria Estense, Modena
- Madonna z Dzieciątkiem i św. Franciszkiem – 1605, 21 × 17,5 cm, Muzea Kapitolińskie, Rzym
- Męczeństwo św. Szczepana – ok. 1610, 64 × 50 cm, National Gallery w Londynie
- Aleksander i Poros[b] – ok. 1616, prywatna kolekcja
- Pejzaż z kąpiącymi się – ok. 1616, 40,5 × 61 cm, Museum of Fine Arts w Bostonie
- Potop[c] – 1616–1618, 166 × 247 cm, Luwr, Paryż
- Chrystus uzdrawiający chorego – Galleria Estense, Modena
- Leta i jej dzieci Apollo i Diana – 79 × 123,5 cm, Whitfield Fine Art, Londyn
- Porwanie Europy – Pinacoteca Nazionale, Bolonia
- Śmierć św. Cecylii – Musée Fabre, Montpellier
Galeria
Uwagi
Przypisy
Linki zewnętrzne