Antonio Felice Zondadari (ur. 13 grudnia 1665 w Sienie, zm. 23 listopada 1737 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 13 grudnia 1665 roku w Sienie, jako syn Ansana Zondadariego i Agnese Chigi (jego bratem był Marc’Antonio Zondadari)[1]. Studiował na Uniwersytecie Sieneńskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. 25 marca 1690 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i wicelegatem w Bolonii[1]. 5 grudnia 1701 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Damaszku, a trzynaście dni później przyjął sakrę[2]. Rok później został mianowany nuncjuszem nadzwyczajnym do spraw wojny o sukcesję hiszpańską i utrzymianie tronu przez Filipa V[1]. W latach 1706–1709 pełnił funkcję zwykłego nuncjusza w Hiszpanii[2]. 18 maja 1712 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Balbina[2]. W latach 1718–1719 pełnił funkcję kamerlinga Kolegium Kardynałów[1]. W 1730 roku został prefektem Trybunału Sygnatury Łaski i pełnił tę funkcję do śmierci, która nastąpiła 23 listopada 1737 roku w Sienie[1].
Przypisy
Prefekci Trybunału
Sygnatury Sprawiedliwości |
|
|---|
| Prefekci Sygnatury Łaski |
|
|---|
Prefekci Najwyższego
Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908) |
|
|---|
