Annum Sacrum (pol. Rok Święty) – encyklika papieża Leona XIII zatytułowana: „O poświęceniu się ludzi Najświętszemu Sercu Jezusowemu” (łac. De hominibus Sacratissimo Cordi Iesu devovendis) ogłoszona 25 maja 1899 z okazji nadchodzącego Roku Jubileuszowego1900, opublikowana w Acta Sanctae Sedis (Tom XXXI, s. 646-651[1], wyciąg w Enchiridion symbolorum nr 3350-3353)[2].
Encyklika Annum Sacrum składa się ze wstępu i 8 punktów. We wstępie proponuje, że kult Najświętszego Serca Jezusowego będzie dobrym przygotowaniem do obchodów Roku Jubileuszowego. Następnie stwierdza, że poświęcenie świata NSPJ będzie:
Koroną i szczytem wszystkich hołdów, jakie kiedykolwiek były Mu oddawane. (1)
oraz wyjaśnia, że dojrzał już do realizacji projekt ogłoszenia Chrystusa Królem całego świata (2). Łączyć się z tym ma również indywidualne poświęcenie się NSPJ przez każdego wierzącego w tym samym dniu (3-4). To poświęcenie przyniesie pozytywne skutki dla państw, gdyż do Chrystusa należy ze wszystkim się zwracać (5) i:
W Nim należy złożyć wszelką nadzieję. (6)
Na końcu papież dziękuje za odzyskane zdrowie (7) i postanawia, że w dniach 9-11 czerwca 1899, w głównym kościele wszystkich miast, odbędą się modlitwy, do których ma być dodana Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa, a w ostatnim dniu „Akt poświęcenia rodzaju ludzkiego NSPJ” (8), którego tekst stanowił załącznik do encykliki (ASS XXXI, s. 651-652), do dziś odmawiany w nieco skróconej wersji w pierwsze piątki miesiąca, zaczynający się od słów:
O Jezu Najsłodszy, Odkupicielu rodzaju ludzkiego.
Późniejsze nawiązania
Do Annum Sacrum nawiązał papież Pius XI w encyklikach: Quas Primas (pol. O ustanowieniu święta naszego Pana Jezusa Chrystusa Króla) z 1925 i Miserentissimus Redemptor (pol. O wspólnym zadośćuczynieniu Najświętszemu Sercu Jezusowemu) z 1928 oraz Pius XII w encyklikach: Haurietis Aquas (pol. O kulcie Najświętszego Serca Jezusa) z 1955 i Summi Pontificatus (pol. O solidarności ludzkiej i państwie totalitarnym) z 1939, w której napisał[6]:
Jako świeżo wyświęcony kapłan [...] przyjęliśmy encyklikę Annum Sacrum jak głos niebieski z radością, wzruszeniem i wewnętrzną aprobatą. Z zapałem i chęcią przyłączyliśmy się do myśli i zamiarów, którymi pod tchnieniem Bożym kierował się Leon XIII, w swej encyklice dawał głębokie i prawdziwe rozpoznanie ukrytych i jawnych ran swych czasów oraz koniecznych środków zaradczych. Uważamy zatem za nasz obowiązek podziękować Bogu za to, że początek Naszego pontyfikatu przypadł właśnie w rocznicę pamiętnego aktu, który przyniósł Nam tyle szczęścia w pierwszym roku kapłaństwa (SP 2)
Św. Jan Paweł II w orędziu na stulecie poświęcenia ludzkości Najświętszemu Sercu Pana Jezusa „Bóg objawia swą Miłość w Sercu Chrystusa”, z 11 czerwca 1999, szerzej omówił encyklikę Annum Sacrum, pisząc m.in.[7]:
Poświęcenie rodzaju ludzkiego dokonane w 1899 r. stanowi niezwykle doniosły krok w dziejach Kościoła, a coroczne ponawianie tego aktu w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa zachowuje do dziś pełny sens. To samo należy powiedzieć także o "Akcie wynagrodzenia", który zazwyczaj odmawia się w uroczystość Chrystusa Króla. Do dziś aktualne pozostają słowa Leona XIII: "Do Niego więc trzeba się uciekać, bo On jest Drogą, Prawdą i Życiem. Jeżeli się zbłądzi, należy wrócić na prawdziwą Drogę. Jeżeli ciemności opanowały umysł, należy je rozproszyć światłem Prawdy. Jeżeli śmierć nas ogarnia, trzeba przylgnąć do Życia. (AS 5)
