Zobacz też: inne osoby o tym imieniu.

Anna

Nagrobek w Ząbkowicach Śl.[1]
Herb Piastów głogowsko-żagańskich
Księżna ziębicka
Okres	od 24 czerwca 1498 do 31 maja 1536
Jako żona	Karola I Podiebradowicza
Poprzedniczka	Urszula Hohenzollernówna
Następczyni	Małgorzata Brunszwicka
Księżna oleśnicka
Okres	od 10 listopada 1502 do 31 maja 1536
Poprzedniczka	Jadwiga żagańska
Następczyni	Małgorzata meklemburska
Hrabina kłodzka
Okres	od 12 lipca 1511 do 31 maja 1536
Poprzedniczka	Salomea żagańska
Następczyni	Elżbieta Kostka
Dane biograficzne
Dynastia	Piastowie głogowsko-żagańscy
Data i miejsce urodzenia	ok. 1480 Żagań
Data i miejsce śmierci	28 października 1541 Oleśnica
Miejsce spoczynku	kościół w Ząbkowicach
Ojciec	Jan II Szalony
Matka	Katarzyna Przemyślidka
Rodzeństwo	Małgorzata, Salomea, Jadwiga, Barbara
Małżeństwo	Karol I Podiebradowicz od 7 stycznia 1488 do 31 maja 1536
Dzieci	Henryk Starszy, Anna, Katarzyna, Małgorzata, Joachim, Kunegunda, Urszula, Henryk II Młodszy, Jadwiga, Jan, Barbara, Jerzy II
Multimedia w Wikimedia Commons

Anna żagańska, cz. Anna Zaháňská (ur. ok. 1480 w Żaganiu, zm. 28 października 1541 w Oleśnicy^[2]) – księżniczka żagańska jako córka Jana II Szalonego, księżna ziębicka w 1498–1536, oleśnicka w 1502–1536 i hrabina kłodzka w 1511–1536 jako żona Karola I Podiebradowicza, z głogowsko-żagańskiej linii Piastów śląskich.

Urodziła się jako czwarta z pięciu córek Jana II Szalonego (1435–1504)^[3], księcia żagańskiego, i jego żony Katarzyny Przemyślidki (1443–1505), córki Wilhelma (ok. 1410–1452), księcia opawskiego. Najstarsza z sióstr Małgorzata (1465–1502) została wydana za węgierskiego możnowładcę Mikołaja Bánffy'ego, pana Alsólendvy, a po jego śmierci za Jana Hampę (ok. 1465–1528)^[4]. Ojciec Anny podjął politykę zbliżenia do obozu husyckiego, co potwierdził wydaniem kolejnych córek za synów czeskiego królewicza Henryka I Starszego (1448–1498)^[5]. Salomeę (1475–1514) za Albrechta (1468–1511), dziedzicznego hrabiego kłodzkiego, a Jadwigę (1476–1524) za Jerzego (1470–1502), następcę księstwa oleśnickiego^[6].

Sama Anna 7 stycznia 1488 w Żaganiu poślubiła trzeciego z braci Karola (1476–1536), dziedzicznego księcia ziębickiego^[3]. Przy jego boku, wraz ze śmiercią teścia, 24 czerwca 1498 została księżną ziębicką^[7]. Po bezpotomnej śmierci młodszego szwagra – oleśnicką (10 listopada 1502)^[8]. Pierwszy ze szwagrów również nie pozostawił po sobie męskiego potomka, dzięki czemu 12 lipca 1511 objęła przy mężu hrabstwo kłodzkie^[9].

Zmarła w 1541 w Oleśnicy. Została pochowana w kościele św. Anny w Ząbkowicach Śląskich^[10].

Z małżeństwa Anny i Karola pochodzi dwanaścioro dzieci:

• Henryk Starszy (1497);
• Anna (1499–1504);
• Katarzyna (1500–1507);
• Małgorzata (1501–1551) ⚭ Jan Zjąc z Klap (1486–1553) pan Bydyni nad Orlą^[11];
• Joachim (1503–1562), biskup Brandenburga;
• Kunegunda (1504–1532) ⚭ Krzysztof Černohorský z Božkovíc;
• Urszula (1505–1539) ⚭ Hieronim Biberstein^[12];
• Henryk II Młodszy (1507–1548), książę oleśnicki ⚭ Małgorzata (1515–1559), córka Henryka V Zgodnego (1479–1552), księcia Meklemburgii-Schwerinu, i Heleny reńskiej (1493–1524);
• Jadwiga (1508–1531) ⚭ Jerzy Pobożny (1484–1543), książę karniowski, syn Fryderyka IV Starszego (1460–1536), księcia Ansbach i Bayreuth, oraz Zofii Jagiellonki (1464–1512), królewny polskiej;
• Jan (1509–1565), książę ziębicki ⚭ 1) Krystyna Katarzyna (1519–1556), hrabina szydłowiecka, córka Krzysztofa (1466–1532), kanclerza wielkiego koronnego, i Zofii Targowskiej^[13], 2) Małgorzata (1516–1580), córka Henryka II Młodszego (1489–1568), księcia Brunszwiku-Wolfenbüttel, i Marii wirtemberskiej (1496–1541);
• Barbara (1511–1539), ksieni norbertanek w Strzelinie;
• Jerzy II (1512–1553), hrabia kłodzki ⚭ Elżbieta Kostka z Pustopic.

W kaplicy Kauffunga kościoła św. Anny w Ząbkowicach znajduje się sarkofag księcia Karola I Podiebradowicza i jego żony księżnej Anny Żagańskiej, który pierwotnie stał w prezbiterium oraz epitafia Sigismunda Kaufunga von Chlum (zm. 1573) i jego syna (zm. 1634)^[14], rycerzy z ziemi ząbkowickiej. Na ścianach sarkofagu według Hansa Lutscha^[15] były herby.

Herby

• leżący nad głową: Karola I Podiebradowicza księstwa ziębickiego
• leżący nad głową: Anny Żagańskiej księstwa żagańskiego
• z przodu: Sicilien (Królestwa Sycylii)^[16]; Koldicz (von Colditz)^[17]
• z tyłu: Sagan (księstwo żagańskie), Brandenburg (Brandenburgii)

• 
  Herb Karola I (księstwo ziębickie)
• 
  Herb Anny (księstwo żagańskie)
• 
  Herb Królestwa Sycylii
• 
  Herb Koldic (von Colditz)
• 
  Herb księstwa żagańskiego
• 
  Herb Urszuli Branderburskiej(inne języki) (pole)

• po lewej stronie: Mesisen (Marchii Miśnieńskiej); Bayern (Bawarii), Meiland (Księstwa Mediolanu)^[18]; Luthringen (Lotaryngii)^[19]; Wirtemberg (Wirtembergii); Baden (Badenii)^[20]

• 
  Herb Marchii Miśnieńskiej
• 
  Herb Bawarii
• 
  Herb Księstwa Mediolanu
• 
  Herb Lotaryngii
• 
  Herb Wirtembergii
• 
  Herb Badenii (odmiana)

• po prawej stronie: Tschestolowicz (von Czastolowicz)^[21]; Monsterberg (księstwa ziębickiego)^[22], Troppen (księstwa opawskiego)^[23], Duringen (Thüringen, Turyngii)^[24], Sachsen (Saksonii)^[25]; Oppeln (księstwa opolskiego)^[26][27].

• 
  Herb Tschestolowicz (Častolovic)
• 
  Herb księstwa ziębickiego
• 
  Herb księstwa opawskiego
• 
  Herb Turyngii
• 
  Herb Saksonii
• 
  Herb księstwa opolskiego

• Leon Białkowski: Ród Bibersteinów: Studjum nad średniowiecznym rodem rycerskim. Warszawa – Kraków: „Gebethner i Wolff”, 1908.
• Radek Fukala: Silesia: Unknown Czech crown lands: Princely Estates, and Silesia in the year 1740. Czech Budejovice: „Veduta”, 2007. ISBN 978-80-86829-23-4. (ang.).
• Stefan Głogowski: Genealogia Podiebradów. Wyd. 2. Gliwice: Muzeum, 1997. ISBN 83-905035-2-2.
• Kazimierz Jasiński: Rodowód Piastów śląskich. Wyd. 2. Kraków: „Avalon”, 2007. ISBN 978-83-60448-28-1.
• Jerzy Kieszkowski: Kanclerz Krzysztof Szydłowiecki: Z dziejów kultury i sztuki Zygmuntowskich czasów. T. 1. Poznań: Jan Kanty Żupański, 1912.
• Marek Nienałtowski: Podiebradowie w dziejach księstwa ziębicko-oleśnickiego 1445–1647: Zarys. Oleśnica: „Signum”, 2013. ISBN 860597686.
• Jaroslav Pánek. Paměti českého šlechtice z poloviny 16. století: „Sarmacie” Jana Zajíce z Házmburka. „Folia Historica Bohemica”. T. 14, s. 17–98, 1990. ISSN 0231-7494. (cz.).