Angielscy poeci jezior, in. Lakiści (ang. lake - jezioro) – grupa poetów angielskich urodzonych na początku lat 70. XVIII wieku, związana z Krainą Jezior i będąca pionierami romantyzmu w Anglii.

Do grupy tzw. poetów jezior zwykło się zaliczać: Williama Wordswortha (1770-1850), Samuela Taylora Coleridge’a (1772-1834) i czasem Roberta Southeya (1774-1843). Poeci urodzeni na początku lat 70. XVIII wieku, związani z położoną na północy Anglii malowniczą Krainą Jezior (Lake District), to pierwsze pokolenie romantyków w literaturze angielskiej. Jest to jedna z niewielu generacji literackich w historii literatury, która ukształtowana została przez dokładnie takie same wydarzenia. W biografiach ich przedstawicieli można dostrzec identyczne punkty zwrotne.

Program romantyzmu angielskiego znalazł się w Przedmowie do drugiego wydania Ballad lirycznych (1801-02), napisanych przez Wordswortha i Coleridge’a. Autorem przedmowy był William Wordsworth.

Głównym postulatem poetów jezior było uwolnienie poezji z XVIII-wiecznej sztuczności, która powstała wskutek nadmiernego i ortodoksyjnego przestrzegania klasycystycznych poetyk. Nawoływali o wprowadzenie do poezji zdarzeń i sytuacji z życia codziennego, o sprowadzenie literatury z elitarnego parnasu z powrotem do zwykłego czytelnika. Również temu miał służyć nowy język - codzienny, prosty, zaczerpnięty z mowy potocznej (ale nie wulgarny), który jednocześnie miał ożywiać nieznane dotychczas metafory i obrazy.

Również w opozycji do klasycystów narodziła się idea antyurbanizmu. Wyjście z wielkich ośrodków miejskich na łono natury i uwydatnienie roli wsi i prostoty w procesie inspiracji twórczej było postulatem prowadzącym wprost do podkreślenia wyjątkowej roli Przyrody, która miała stanowić inspirację dla poetów i ich najbliższą sojuszniczkę. Poezja miała zdaniem Wordswortha wyrażać ścisłe zespolenie namiętności ludzkich z życiem przyrody.

Wyimki z Przedmowy:

• Jest człowiekiem przemawiającym do ludzi, człowiekiem obdarzonym większą wrażliwością, posiadającym głębszą wiedzę o naturze ludzkiej, duszę chłonniejszą, niż jest to powszechne wśród ogółu ludzi.
• Pisze po to, by innym dać ukontentowanie.
• Ma większą skłonność do myślenia i odczuwania bez wyraźnych zewnętrznych potrzeb.
• Myślą i uczuciem przetwarza ludzkie namiętności.
• Jest podporą i opiekunem niosącym wszędzie powinowactwo i miłość
• Jest szańcem broniącym ludzkiej natury

Zwróćmy uwagę na wyjątkową (niemal boską) rolę poety. Rzeczywiście w romantyzmie, także polskim, był on uważany za wybrańca Boga, który ofiarując mu talent i natchnienie poetyckie, oczekuje, że będzie jego przedstawicielem na Ziemi i będzie prowadził za sobą ludzi.

Wydane po raz pierwszy w 1798 roku Ballady liryczne autorstwa Wordswortha (23 ballady) i Coleridge’a (4 ballady) uważane są za pierwsze romantyczne dzieło w literaturze angielskiej. W poezjach poetów jezior niebagatelne miejsce zajmuje przyroda. Opisy malowniczych krajobrazów Lake District stanowią nie tylko fascynującą podnietę estetyczną, ale poprzez kontekst osiągają wymiar metaforyczny, daleko przekraczający wizualną cudowność widoków. W ich utworach dostrzec można również wpływy filozofii (Kant) i literatury niemieckiej (tzw. powieści zbójeckich, szczególnie u Coleridge’a) oraz wydanych w 1765 roku ballad staroangielskich Thomasa Percy’ego, które w dużej mierze ukształtowały świadomość narodową i kulturową poetów.

Poeci jezior pisywali poematy, sonety, ody, nie gardzili innymi gatunkami klasycystycznymi. Rzadziej w ich twórczości pojawiały się utwory humorystyczne (fraszki pisał tylko Coleridge).

• Angielscy "Poeci Jezior" - W. Wordsworth, S.T. Coleridge, R. Southey. Wybrał, przełożył, wstępem i objaśnieniami opatrzył Stanisław Kryński. Wrocław 1963. Ossolineum. Biblioteka Narodowa. Seria II, Nr 143.
• Thomas De Quincey, Recollections of the Lakes and Lake Poets, Penguin, 1970.