Angelo Berardi

Angelo Berardi
Data i miejsce urodzenia

ok. 1630
Sant’Agata Feltria

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1694
Rzym

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, teoretyk

Angelo Berardi (ur. około 1630 w Sant’Agata Feltria, zm. 9 kwietnia 1694 w Rzymie[1][2][3]) – włoski kompozytor i teoretyk muzyki.

Życiorys

Początkowo był uczniem Giovanniego Vincenzo Sartiego[1], następnie kształcił się u Marco Scacchiego[1][2][3]. W pierwszych latach swojej działalności pełnił funkcję kapelmistrza w Montefiascone (1662) i Viterbo (1668)[1], w następnych latach był kapelmistrzem i organistą katedry w Tivoli (1673–1679) i katedry w Spoleto (1679–1683)[1][2]. W 1687 roku został kanonikiem kolegiaty Sant’Angelo w Viterbo[1][2]. Od 1693 roku był kanonikiem i kapelmistrzem w bazylice NMP na Zatybrzu w Rzymie[1][2].

Twórczość

Był jednym z pierwszych kodyfikatorów zasad muzycznych opartych na praktyce wykonawczej[1]. Opierając się na rozważaniach teoretycznych Marco Scacchiego skodyfikował zasady kontrapunktu, zajmował się szczególnie problematyką kombinacji kontrapunktów wielokrotnych, kanonów enigmatycznych, raków i inwersji[1]. Skodyfikował również zasady kształtowania fugi tonalnej, rozwinięte następnie przez innych teoretyków pod koniec XVII wieku[1].

Kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

  • Missa pro defunctis na 5 głosów (1663)
  • Sacri concentus na 2–5 głosów (1664)
  • Salmi vespertini concertati con una messa na 5 głosów i basso continuo (1667)
  • Salmi concertati na 3 głosy (1668)
  • Sacri concentus cum Missa na 2–5 i 6 głosów (1669)
  • Psalmi vespertini cum Missa na 4 głosy i basso continuo (1675)
  • Psalmi vespertini cum Missa na 3–6 i 5 głosów (1682)
  • Musiche diverse variemente concertate per camera na 2–4 głosy (1689)

Prace

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2][3])

  • Ragionamenti musicali (Bolonia 1681)
  • Documenti armonici (Bolonia 1687)
  • Miscellanea musicale (Bolonia 1689)
  • Arcani musicale (Bolonia 1690)
  • Il perchè musicale ovvero Staffetta armonica (Bolonia 1693)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 267–268. ISBN 83-224-0113-2.
  2. ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 295. ISBN 0-02-865526-5.
  3. ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 67. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne