PROFILPELAJAR.COM

Andrzej Kowalski
	generał brygady
Data urodzenia	18 kwietnia 1967
	Przebieg służby
Lata służby	1992–2002: UOP; 2002–2006: ABW; 2006–2011: SKW; 2015-2020: SWW
Siły zbrojne	Urząd Ochrony Państwa; Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego; Służba Kontrwywiadu Wojskowego; Służba Wywiadu Wojskowego
Stanowiska	p.o. Szefa SKW (2007), Szef SWW (2015–2020)

Andrzej Kowalski (ur. 18 kwietnia 1967^[1]) – polski funkcjonariusz cywilnych i wojskowych służb specjalnych w stopniu generała brygady, pedagog, w 2007 p.o. Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego, w latach 2015–2020 Szef Służby Wywiadu Wojskowego.

Życiorys

W 1986 ukończył Zespół Szkół Elektronicznych w Warszawie (specjalizacja maszyny matematyczne), a w 1991 Wydział Pedagogiczny Uniwersytetu Warszawskiego. Założyciel i dyrektor szkoły podstawowej w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Konstancinie. Po 2007 powrócił do wykonywania zawodu pedagoga w Gimnazjum Przymierza Rodzin^[1].

Służył kolejno w Departamencie Kontrwywiadu Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego (2006–2011)^[2] oraz Służbie Wywiadu Wojskowego. Uczestniczył w pracach nad likwidacją Wojskowych Służb Informacyjnych^[3], uchodząc za związanego z Antonim Macierewiczem^[4]^[5]. Podjął następnie współpracę z tzw. podkomisją smoleńską, wypowiadał się też jako ekspert w prasie^[6].

Zajmował m.in. stanowisko zastępcy szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego. 5 listopada 2007 powierzono mu obowiązki Szefa SKW w miejsce Antoniego Macierewicza. 20 listopada tego samego roku minister Bogdan Klich zdymisjonował go po oskarżeniach o nielegalne przechowywanie i kopiowanie dokumentów z likwidacji WSI w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego^[7]^[8].

19 listopada 2015 powierzono mu obowiązki szefa Służby Wywiadu Wojskowego^[9], objął to stanowisko 16 lutego 2016. 5 lipca 2016 awansowany do stopnia generała brygady^[10]. Zakończył kierowanie SWW 27 stycznia 2020.

W sierpniu 2023 z rekomendacji posłów Prawa i Sprawiedliwości został powołany przez Sejm w skład Państwowej Komisji do spraw badania wpływów rosyjskich na bezpieczeństwo wewnętrzne Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2007–2022^[11]. 29 listopada 2023 został odwołany ze stanowiska przez Sejm^[12].

Publikował książki, w tym Rosyjski sztylet: działalność wywiadu nielegalnego (2013), Kontra: sztuka walki z wywiadem przeciwnika (2015)^[13] oraz Założycielska klęska GRU: Zwycięstwo Oddziału II w wojnie polsko-bolszewickiej 1919–1920 (2022).

Od 1984 był związany z Ruchem Światło-Życie^[14].