Zasiadała w radzie robotniczej i żołnierskiej w Czycie, kierowała w jej strukturze komisją ds. oświaty. W maju-czerwcu 1917 była delegatką na zjazd Partii Socjalistów-Rewolucjonistów z obwodu zabajkalskiego. Wzięła czynny udział w walkach podczas rewolucji październikowej w Moskwie. W listopadzie przystąpiła do lewicowych eserowców i została wybrana do komitetu centralnego partii[1]. Bez powodzenia startowała w demokratycznych wyborach do Konstytuanty w listopadzie 1917. Zasiadała w redakcji pisma lewych eserów "Nasz Put'"[1].
Była członkinią delegacji radzieckiej podczas negocjacji pokojowych poprzedzających podpisanie pokoju brzeskiego. Od marca do czerwca 1918 była zastępcą przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych Moskwy i obwodu moskiewskiego, wykładowczynią partyjnej szkoły propagandzistów i współpracownicą pisma partyjnego "Sztandar Pracy". Opowiadała się za bliską współpracą z bolszewikami. W lipcu 1918 potępiła powstanie lewicowych eserowców, zaś w listopadzie, z rekomendacji Jakowa Swierdłowa, została przyjęta do partii bolszewickiej. Podczas procesu lewicowych eserowców w 1922 wspólnie z Nikołajem Bucharinem broniła tych działaczy partyjnych, którzy odrzucili linię polityczną i metody działania partii[1].
