Amazasp Babadżanian

orm. Համազասպ Խաչատուրի Բաբաջանյան,
ros. Амазасп Хачатурович Бабаджанян

marszałek wojsk pancernych
Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1906 Czardachły, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	1 listopada 1977 Moskwa, Rosyjska FSRR
Przebieg służby
Lata służby	1925–1977
Siły zbrojne	Armia Czerwona Armia Radziecka
Jednostki	11 Gwardyjski Korpus Pancerny
Stanowiska	dowódca: 11 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa bitwa na łuku kurskim bitwa o Poznań operacja pomorska bitwa pod Trzebiatowem operacja berlińska
Odznaczenia

Amazasp Babadżanian, orm. Համազասպ Խաչատուրի Բաբաջանյան, ros. Амазасп Хачатурович Бабаджанян (ur. 5 lutego^?/18 lutego 1906 we wsi Czardachły, rejon Şəmkir, zm. 1 listopada 1977 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy narodowości ormiańskiej. Główny marszałek wojsk pancernych ZSRR. Weteran II wojny światowej, w tym wojny zimowej.

Od 1925 pełnił służbę w Armii Czerwonej. W 1929 ukończył Zakaukaską Szkołę Piechoty w ówczesnym Tyflisie (obecnie Tbilisi). Uczestniczył w II wojnie światowej, w tym w wojnie zimowej (1939–1940). Od sierpnia 1944 do maja 1945 dowodził 11 Gwardyjskim Korpusem Pancernym. 18 marca 1945 została mu podporządkowana 1 Warszawska Brygada Pancerna im. Bohaterów Westerplatte. 26 kwietnia 1944 otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego, a 11 lipca 1945 został mianowany generałem majorem wojsk pancernych. Brał udział m.in. w walkach o Poznań i Gdynię. W czasie walk w rejonie Gdyni w stopniu pułkownika dowodził 11 Gwardyjskim Korpusem Pancernym^[1]. Dwukrotnie ciężko ranny – w 1943 w bitwie pod Kurskiem i w kwietniu 1945 w Berlinie. Od 1969 aż do swojej śmierci był dowódcą radzieckich wojsk pancernych. 29 kwietnia 1975 został mianowany na stopień głównego marszałka wojsk pancernych ZSRR.

W okresie Polski Ludowej Rada Narodowa Gdyni nadała mu tytuł honorowego obywatela miasta^[2]. 22 września 2004 Rada Miasta Gdyni pozbawiła go Honorowego Obywatelstwa Gdyni^[3].

• generał major wojsk pancernych – Uchwała Rady Komisarzy Ludowych nr 1683 z 11 lipca 1945;
• generał porucznik wojsk pancernych – Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 2050 z 3 sierpnia 1953;
• generał pułkownik wojsk pancernych – Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 1634 z 28 grudnia 1956;
• marszałek wojsk pancernych – Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 2060-VII z 28 października 1967;
• główny marszałek wojsk pancernych – Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 1467-IX z 29 kwietnia 1975.

• Złota Gwiazda Bohatera ZSRR (1944)
• Order Lenina (czterokrotnie)
• Order Rewolucji Październikowej
• Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
• Order Suworowa I klasy
• Order Kutuzowa I klasy
• Order Suworowa II klasy
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie)
• Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy
• Medal 100-lecia urodzin Lenina
• Medal „Za obronę Moskwy”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Za zdobycie Berlina”
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
• Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
• Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia)
• Medal 50-lecia Mongolskiej Rewolucji Ludowej (Mongolia)
• Medal 30-lecia Zwycięstwa nad Militaryzmem Japonii (Mongolia)
• Medal 30-lecia Zwycięstwa nad Chałchin-Goł (Mongolia)
• Medal 40-lecia Zwycięstwa nad Chałchin-Goł (Mongolia)
• Medal 50-lecia Mongolskiej Armii Ludowej
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (Polska)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (Polska)
• Medal Za umacnianie braterstwa broni (Czechosłowacja)
• Odznaka Braterstwa Broni (Polska)

• Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
• biografia w jęz. ros.