Alfred Chmelik

Alfred Chmelik
major artylerii major artylerii
Pełne imię i nazwisko

Alfred Wojciech Henryk Chmelik

Data i miejsce urodzenia

10 marca 1892
Przemyśl

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 1939
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

RIK Dęblin

Stanowiska

rejonowy inspektor koni

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola
Grób Alfreda Chmielika na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Alfred Wojciech Henryk Chmelik (ur. 10 marca 1892 w Przemyślu, zm. 22 czerwca 1939 w Warszawie) – major artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 10 marca 1892 w Przemyślu, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Wojciecha i Kazimiery z Wicencików[1]. Był członkiem Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie” i Tajnego Skautingu[2].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Armat Polowych Nr 1, który w 1916 został przemianowany na Pułk Armat Polowych Nr 12, a dwa lata później na Pułk Artylerii Polowej Nr 12. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1915, a porucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1917 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej[3][4][5].

Pod koniec listopada 1918 w Nowym Targu objął dowództwo 1. baterii 1 Pułku Artylerii Górskiej, która w maju 1919 została przemianowana na 1. baterię 6 Pułku Artylerii Polowej. Na jej czele walczył na wojnie z Ukraińcami, a następnie wojnie z bolszewikami. Wyróżnił się 21 i 23 maja 1920 w walkach pod Horodyszczem i Wołkołatą[6].

W grudniu 1925 powierzono mu obowiązki kwatermistrza 23 Pułku Artylerii Polowej[7]. Później został przeniesiony do 21 Pułku Artylerii Polowej w Białej, a w styczniu 1927 do 28 Pułku Artylerii Polowej w Zajezierzu na stanowisko pełniącego obowiązki kwatermistrza[8]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 28. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku kwatermistrza[10]. W grudniu 1929 został przeniesiony z 28 pap na stanowisko rejonowego inspektora koni Dęblin[11]. Obowiązki na tym stanowisku pełnił przez kolejnych dziesięć lat[12][13].

Był żonaty, miał córkę Irenę (ur. 18 września 1926) i syna Jerzego (ur. 14 grudnia 1929)[2].

Zmarł 22 czerwca 1939 w Warszawie[14]. Dwa dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[2] (kwatera A17-1-13).

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-02-03]..
  2. ↑ a b c d e Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 172, s. 4, 1939-06-23. Warszawa. 
  3. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 679, 691.
  4. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 864, 922.
  5. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1074, 1149.
  6. ↑ Kuś 1929 ↓, s. 5.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 133 z 18 grudnia 1925 roku, s. 728.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 31 grudnia 1926 roku, s. 455.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 120.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 402, 456.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 400.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 181, 528.
  13. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 862.
  14. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 957.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 5 marca 1921, s. 374.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 181.
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
  18. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1149.

Bibliografia