Był synem szwajcarskiego architekta Giuseppe Bernardazziego, który przybył do Rosji za panowania Aleksandra I[1]. Ukończył studia na Uniwersytecie Architektury i Budownictwa w Petersburgu[2]. Po uzyskaniu dyplomu został skierowany do pracy w komisji ds. budownictwa i dróg w guberni besarabskiej na niższym stanowisku technicznym[1]. W 1856 r. został naczelnym architektem miejskim Kiszyniowa i pozostawał na tym stanowisku do 1878 r[3]. Jest autorem szeregu projektów budynków świeckich i sakralnych w stolicy guberni besarabskiej oraz w innych miastach na jej terenie[2]. Określa się go mianem architekta, który odmienił Kiszyniów[2][3]. W 1875 r. za swoje prace otrzymał honorowe obywatelstwo tego miasta[2]. Należał do Towarzystwa Architektów Cywilnych i do Petersburskiego Towarzystwa Architektów[1].
Zmarł w Fastowie podczas wyjazdu służbowego[1]. Został pochowany w Kiszyniowie na cmentarzu luterańskim w grobowcu rodzinnym. Nagrobek i miejsce pochówku zniszczono po II wojnie światowej, gdy cała nekropolia została zrównana z ziemią, a na jej miejscu wzniesiono m.in. kino Gaudeamus[4]. W 1982 r. na budynku zaprojektowanej przez niego cerkwi św. Teodory odsłonięto tablicę pamiątkową ku jego czci[5].
