Aleksander Krzysztof Sitnik (ur. 21 sierpnia 1971 w Zgierzu) – polski historyk, teolog i duchowny katolicki, bernardyn.

Urodził się w rodzinie Henryka i Haliny z d. Zielińskiej. Dzieciństwo i młodość spędził w Łęczycy, gdzie ukończył szkołę podstawową i liceum. W 1990 roku wstąpił do zakonu bernardynów. W 1993 roku ukończył studia filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym Braci Mniejszych w Krakowie, a następnie teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym oo. Bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej^[1]. 4 października 1995 roku złożył śluby zakonne, a święcenia kapłańskie przyjął 7 maja 1997 roku^[1].

Przez dwa lata pracował jako katecheta w Jelnej. W latach 2001–2011 pracował jako archiwista w archiwum prowincji zakonu w Krakowie. W 2005 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w Instytucie Historii Kościoła i Patrologii Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego^[2][3]. W tym samym roku podjął wykłady w Wyższym Seminarium Duchownym oo. Bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej, gdzie prowadzi zajęcia z historii Kościoła i historii Zakonu Braci Mniejszych^[2]. W marcu 2020 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk teologicznych^[1].

Jest autorem i współautorem ponad 6 książek, 10 prac redakcyjnych (w tym 9 monografii), 146 artykułów, 69 haseł encyklopedycznych oraz 18 recenzji^[4].

• PiotrP. Górecki PiotrP., O. Aleksandra Krzysztofa Sitnika OFM badania nad dziejami polskich bernardynów (dorobek historiograficzny 2006–2019), „Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego”, 40, Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2020, DOI: 10.25167/sth.1943, ISSN 0137-3420 .