Al secco – technika malarska polegająca na pokrywaniu suchego tynku (w przeciwieństwie do fresku) farbami zmieszanymi z wodą.

Nazwa pochodzi z języka włoskiego, w którym oznacza właśnie "na sucho". Technikę tę stosowano od starożytności do XV wieku^[1]. Jako spoiwa używa się mleka wapiennego, także kazeiny (malarstwo kazeinowe), kleju, oleju, tempery, wosku i żywic, stosując farby kazeinowe bądź nowoczesne farby silikatowe.

W XV wieku wyparła ją technika al fresco (fresk), która pozwalała na uzyskanie większej intensywności barw oraz trwałości malowidła. W XIX wieku często stosowano technikę mieszaną: fresk i al secco.

Zobacz hasło al secco w Wikisłowniku

• Technological Observations on the Thera Wall-Paintings. therafoundation.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-03)].