Akiyo Noguchi wspina się po pucharowe zwycięstwo w Monachium w 2012
Pucha świata 2012 Monachium. Stoją od lewej: Anna Stöhr, AUT (2 m. ), Akiyo Noguchi (1 m. ) i Juliane Wurm, GER (3 m. )
Innsbruck MŚ 2018 podium w boulderingu . Stoją od lewej: Akiyo Noguchi (2 m. ), Janja Garnbret (1 m. ) i Staša Gejo (3 m. )
Akiyo Noguchi (jap. 野口 啓代 Noguchi Akiyo ; ur. 30 maja 1989 , w prefekturze Ibaraki ) – japońska wspinaczka sportowa , specjalizująca się w boulderingu , prowadzeniu oraz we wspinaczce łącznej . Wielokrotna medalistka mistrzostw świata we wspinaczce sportowej, czterokrotna wicemistrzyni świata oraz sześciokrotna mistrzyni Azji . Złota medalistka igrzysk azjatyckich z Dżakarty w 2018 roku oraz brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich w Tokio w 2021 roku.
Kariera sportowa
Pierwszy swój medal (brązowy ) na mistrzostwach świata zdobyła w Monachium w 2005 roku w konkurencji prowadzenia mając niespełna szesnaście lat. Pozostałe medale na mistrzostwach świata zdobywała wyłącznie w już konkurencjach:boulderingu lub we wspinaczce łącznej . Srebrne medale zdobyła w roku; 2007 (w Avilés ), 2018 (w Innsbruck ) i dwa w roku 2019 (w Hachiōji ), natomiast brązowe w 2005 (w Monachium ), 2014 (w Gijón ) oraz w 2016 (w Paryżu ).
W 2019 na mistrzostwach świata w japońskim Hachiōji zdobyła dwa srebrne medale; w boulderingu [1] oraz we wspinaczce łącznej [2] .
Zajęcie 2. miejsca w klasyfikacji generalnej wspinaczki łącznej zapewniło bezpośrednie kwalifikacje na IO 2020 w Tokio we wspinaczce sportowej [3] .
Uczestniczka World Games we Wrocławiu w 2017 , zajęła 4. miejsce w boulderingu, a w prowadzeniu była 6. Medalistka zawodów wspinaczkowych Rock Master we włoskim Arco .
W 2018 zdobyła złoty medal na igrzyskach azjatyckich w Dżakarcie . Sześciokrotna mistrzyni Azji w tym 5 razy w boulderingu i 1 raz w prowadzeniu.
Puchar Świata
w 2008 zdobywa Puchar Świata we wspinaczce łącznej, a w boulderingu zajmuje drugie miejsce za Austriaczką Anną Stöhr[4] . Rewanżuje się Stöhr za sezon 2008 już w 2009 roku zdobywając 435,00 pkt (Stöhr zdobyła tylko 309.00 pkt co i tak dało je 2 miejsce ) zajmuje w obu klasyfikacjach pierwsze miejsca[5] . Łącznie odniosła 21 zwycięstw pucharowych, 16 razy była druga, a 17 razy była trzecia[3] .
Zdobyte Puchary Świata we wspinaczce sportowej (konkurencja sportowa – liczba zwycięstw, w latach );
bouldering (4x) – 2009-10, 2014-15,
wspinaczka łączna (3x) – 2008-09, 2014,
Osiągnięcia
Puchar Świata
Konkurencje
2017
Bouldering
4
Prowadzenie
6
1) kursywą w nawiasach zamieszczono miejsca jakie uzyskała podczas igrzysk w poszczególnych konkurencjach wchodzących w skład wspinaczki łącznej .
Galeria
Zobacz też
Przypisy
↑ IFSC – Hachioji (JPN) 2019, General result Women Bouldering [online], ifsc-climbing [dostęp 2019-08-20] (ang. ) .
↑ IFSC Climbing Championship Combined – Hachioji (JPN). 2019 General result WOMEN combined [online], ifsc-climbing.org [dostęp 2019-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-20] (ang. ) .
↑ a b CISM , Tokyo 2020 Confirmed qualified athletes [online], ifsc-climbing.org [dostęp 2020-04-05] (ang. ) .
↑ World Cup Boulder e Speed 2008: vincono Fischhuber, Stöhr, Vaytsekhovsky, Ropek [online], planetmountain.com [dostęp 2008-11-04] (wł. ) .
↑ Grabriele G. Moroni Grabriele G. , Coppa del Mondo Boulder 2009: Fischhuber e Noguchi al top, Moroni è terzo [online], planetmountain.com [dostęp 2009-06-16] (wł. ) .
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne (osoba ):