Adolf Chronicki
| Data i miejsce urodzenia
|
5 maja 1912
Laskowce
|
| Data i miejsce śmierci
|
23 września 1989
Gliwice
|
| Zawód
|
aktor
|
| Odznaczenia
|
     
|
![]()
Grób Adolfa Chronickiego na cmentarzu Centralnym w Gliwicach (sektor A2, rząd A, miejsce 5)
Adolf Chronicki (ur. 5 maja 1912 w Laskowcach, zm. 23 września 1989 w Gliwicach)[1] – polski aktor, reżyser, dyrektor i kierownik artystyczny w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu od 1 września 1970 do 31 grudnia 1974.
Życiorys
Adolf Chronicki urodził się 5 maja 1912 roku w Laskowcach koło Tarnopola na Ukrainie. W 1934 roku ukończył prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Przed wybuchem II wojny światowej występował m.in. w Teatrze Komedia Muzyczna w Krakowie. Po wojnie aktor występował na deskach Teatru Kameralnego Domu Żołnierza w Łodzi (1945–1947), Teatru Dramatycznego we Wrocławiu (1947–1953), Teatru Rozmaitości we Wrocławiu (1953–1966, także dyrektor naczelny i artystyczny), Teatru Polskiego we Wrocławiu (1966–1971), Teatru Dramatycznego w Wałbrzychu (1970–1974, także dyrektor naczelny i artystyczny) i Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu (1975–1989). Od 1962 roku miał uprawnienia reżyserskie i sporadycznie reżyserował w teatrach. Zmarł 23 września 1989 roku w Gliwicach. Został pochowany na cmentarzu Centralnym w Gliwicach (kwatera A2 – A – 5)[1].
Filmografia
| Filmy[1]
|
| Rok
|
Tytuł
|
Rola
|
Uwagi
|
| 1946
|
W chłopskie ręce
|
milicjant
|
niewymieniony w napisach
|
| 1953
|
Celuloza
|
porucznik Gedroniec
|
|
| 1954
|
Niedaleko Warszawy
|
porucznik UB
|
|
| 1956
|
Cień
|
Karbowski
|
|
| 1957
|
Pętla
|
|
niewymieniony w napisach
|
| 1958
|
Popiół i diament
|
Podgórski, asystent Szczuki
|
|
| 1958
|
Pigułki dla Aurelii
|
major Łużyc, dowódca oddziału, sprzedawca w sklepie muzycznym
|
|
| 1958
|
Krzyż Walecznych
|
Ołdak
|
|
| 1958
|
Dezerter
|
dowódca Steinera
|
|
| 1959
|
Sygnały
|
strażnik w magazynach Urzędu Celnego
|
|
| 1960
|
Szklana góra
|
dyrektor kamieniołomów
|
|
| 1960
|
Spotkania w mroku
|
SS-man
|
niewymieniony w napisach
|
| 1961
|
Ogniomistrz Kaleń
|
kierowca Kotlak
|
|
| 1963
|
Ubranie prawie nowe
|
mecenas, gość dyrektorstwa
|
|
| 1963
|
Ostatni kurs
|
Burycz, dyrektor garbarni
|
|
| 1964
|
Agnieszka 46
|
oficer na apelu poległych, były żołnierz kompanii
|
|
| 1965
|
Niekochana
|
major, syn dziedziczki
|
|
| 1965
|
Miejsce dla jednego
|
oficer MO
|
|
| 1966
|
Ściana Czarownic
|
delegat Polskiego Związku Narciarskiego
|
|
| 1966
|
Cała naprzód
|
Eryk, reżyser filmu „Lochy Elsinoru”
|
opowieść 1
|
| 1969
|
Sąsiedzi
|
Jóźwiak, instruktor LOPP
|
|
| 1969
|
Jak rozpętałem drugą wojnę światową
|
polski kapitan na granicy polsko-niemieckiej
|
niewymieniony w napisach; część 1
|
| 1971
|
Zaraza
|
minister
|
|
| 1971
|
Kardiogram
|
dyrektor szkoły Wojciechowski, mąż Teresy
|
|
| 1973
|
Sekret
|
starszy pan w kawiarni
|
|
| 1975
|
Partita na instrument drewniany
|
żołnierz, pułkownik
|
|
| 1976
|
Za rok, za dzień, za chwilę...
|
inżynier Kornobis
|
|
| 1978
|
Pogrzeb świerszcza
|
Krupiński
|
|
| 1978
|
Azyl
|
Kozłowski
|
niewymieniony w napisach
|
| 1980
|
Polonia Restituta
|
Wacław Sieroszewski
|
w części 2 niewymieniony w napisach
|
| 1981
|
Rdza
|
towarzysz Jańczak
|
|
| 1981
|
Klejnot wolnego sumienia
|
prymas Jakub Uchański
|
|
| 1983
|
Dom świętego Kazimierza
|
Tomasz August Olizarowski
|
|
| Produkcje telewizyjne[1]
|
| Rok
|
Tytuł
|
Rola
|
Uwagi
|
| 1967
|
Fatalista
|
zabity oficer
|
film telewizyjny
|
| 1968
|
Stawka większa niż życie
|
pułkownik Schmeck, przyjaciel Berty
|
serial telewizyjny, odcinek: 12
|
| 1968
|
Dom w małym miasteczku
|
Paweł
|
spektakl telewizyjny
|
| 1969
|
Dziewięćdziesiąty trzeci
|
De La Meuge
|
spektakl telewizyjny
|
| 1971
|
Uciekła mi przepióreczka
|
Przełęcki
|
spektakl telewizyjny; także reżyseria
|
| 1972
|
Gruby
|
polonista Wąsowicz
|
serial telewizyjny, odcinki: 2-7
|
| 1973
|
Droga
|
Lewandowski, ojciec doktor Marii
|
serial telewizyjny, odcinek: 6
|
| 1975
|
Dyrektorzy
|
Badura, dyrektor „Fabelu”
|
serial telewizyjny, odcinek: 1
|
| 1976
|
Znaki szczególne
|
towarzysz z komitetu, przyjaciel Sochackiego
|
serial telewizyjny, odcinek: 4
|
| 1976
|
Wergili
|
dyrektor przedsiębiorstwa, oświęcimiak
|
film telewizyjny
|
| 1976
|
Iwona, księżniczka Burgunda
|
Szambelan
|
spektakl telewizyjny
|
| 1977
|
Zawisza Czarny
|
Cesarz
|
spektakl telewizyjny
|
| 1978
|
Ślad na ziemi
|
leśniczy
|
serial telewizyjny, odcinek: 3
|
| 1978
|
Gdy wstaniemy z martwych
|
prof. Rubek
|
spektakl telewizyjny
|
| 1980
|
Śmierć Iwana Iljicza
|
doktor
|
spektakl telewizyjny
|
| 1982
|
Zmartwychwstanie Jana Wióro
|
dziadek
|
film telewizyjny
|
| 1982
|
Polonia Restituta
|
Wacław Sieroszewski
|
serial telewizyjny, odcinki 3-5; w napisach wymieniony jako Chromicki
|
| 1984
|
Sprawa osobista
|
szatniarz w szpitalu
|
film telewizyjny, z cyklu „Zdaniem obrony”
|
Nagrody i odznaczenia
Nagrody
- 1958: Nagroda prasy dolnośląskiej
- 1971: Nagroda Dolnośląskiego Towarzystwa Upowszechniania Kultury
- 1972: Medal XXV-lecia wyzwolenia Wałbrzycha
- 1985: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt osiągnięć artystycznych w dziedzinie aktorstwa z okazji 50-lecia pracy artystycznej
Źródło: Filmpolski.pl[1].
Odznaczenia
Źródło: Filmpolski.pl[1].
Przypisy
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne:
