Ukończył Wyższy Kurs Nauczycielski w Wilnie i Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w 1929. Został awansowany do stopnia podporucznika w korpusie oficerów piechoty ze starszeństwem z dniem 1 września 1929 (lok. 724). Został przydzielony do 78 pułku piechoty w garnizonieBaranowicze. Zawodowo pracował jako nauczyciel i kierownik szkoły powszechnej w Niechniewiczach w rodzinnym powiecie nowogródzkim.
Jego żoną była Janina, z domu Małek, pochodząca z Zarszyna, która pracowała w szkole w Niechniewiczach jako nauczycielka. Mieli dwoje dzieci.
Żona Adama Orlika z dwójką ich dzieci podczas wojny została deportowana do Kazachstanu i przebywała w Prieobrażance, skąd powróciła do Polski po wojnie[2].
Upamiętnienie
W 2007 pośmiertnie został awansowany do stopnia porucznika[3].
10 września 2010, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” przy Szkole Podstawowej im. Marii Konopnickiej w Pisarowcach (mieszczącej się w tamtejszym byłym dworze) niedaleko Zarszyna został zasadzony Dąb Pamięci poświęcony Adamowi Orlikowi[4].
Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 26-27, 51.