Adam Feliks Cybulski

Data i miejsce urodzenia	14 marca 1896 Czyżew
Data i miejsce śmierci	3 marca 1996 Wrocław
profesor nauk technicznych
Specjalność: mechanika budowli
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Śląska Politechnika Wrocławska
Odznaczenia

Adam Feliks Cybulski (ur. 14 marca 1896 w Czyżewie, zm. 3 marca 1996 we Wrocławiu) – polski inżynier dróg i mostów, specjalista z zakresu mechaniki budowli, profesor Politechniki Wrocławskiej.

Syn Adama^[1]. Od 1916 służył w wojsku rosyjskim, był elewem w szkole kawalerii w Jelizawetgradzie, uzyskał tam stopień podporucznika. Podczas rewolucji październikowej wstąpił do II Korpusu Polskiego pod dowództwem generała Sylwestra Stankiewicza. Walczył pod Rarańczą oraz pod Kaniowem. W szeregach 2 pułku ułanów Grochowskich walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej, w stopniu porucznika w 1921 przeszedł do rezerwy. W marcu 1927 został zwolniony od obowiązku służby wojskowej^[2].

W 1931 ukończył studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, był filistrem Korporacji Akademickiej Welecja. Do wybuchu II wojny światowej pracował w biurach projektowych oraz jako starszy asystent w Katedrze Mechaniki Teoretycznej pod kierunkiem prof. Henryka Czopowskiego. W czasie wojny żołnierz AK. Brał udział w powstaniu warszawskim, gdzie dostał się do obozu jenieckiego w Lubece.

Od 1945 przez rok pracował w Polskim Liceum Budowlanym w Lubece, a następnie powrócił do Polski, zamieszkał w Gliwicach, gdzie pracował na Politechnice Śląskiej jako adiunkt Katedry Statyki Budowli (w latach 1946–1951). Równocześnie od 1946 był pracownikiem Katedry Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowli Politechniki Wrocławskiej. W latach 1952–1955 dziekanem Wydziału Budownictwa, a od 1955 do 1956 prorektorem uczelni. W 1957 przeprowadził się do Wrocławia. Radny miasta Wrocławia, członek Rady Programowej Poradników Budowlanych przy Polskim Związku Inżynierów i Techników Budownictwa.

Wydał liczne prace z zakresu obliczeń statycznych ustrojów prętowych z uwzględnieniem metod kinetycznych.

Zmarł we Wrocławiu. Został pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny (sektor 1-9-121)^[3].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Walecznych (1922 w zamian za Krzyż Kaniowski)^[4],
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Medal Niepodległości (25 lipca 1933)^[5],
• Odznaka Budowniczego miasta Wrocławia.

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Zenon Prętczyński: Wspomnienia o profesorach Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (z lat studiów 1947–1952). Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005, s. 41-43.

• Cybulski Adam. Wrocławskie Środowisko Akademickie, Twórcy i Ich Uczniowie, 2003. [dostęp 2013-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-20)].