Abdül Mecid, później Yunus – turecki torpedowiec z początku XX wieku, jedna z dwóch zbudowanych we Włoszech jednostek typu Hamidiye. Okręt został zwodowany w 1901 roku w stoczni Ansaldo(inne języki) w Genui, a w 1902 roku wcielono go w skład marynarki Imperium Osmańskiego. W 1908 roku jego nazwę zmieniono na „Yunus”. Torpedowiec wziął udział w I wojnie światowej, a po remoncie w latach 20. służył pod banderą Republiki Turcji do 1929 roku. Okręt został złomowany w 1935 roku.
Projekt i budowa
Dwa torpedowce typu Hamidiye[a] zostały zamówione przez Turcję we Włoszech w marcu 1901 roku[2]. „Abdül Mecid” zbudowany został w stoczni Ansaldo(inne języki) w Genui[3]. Stępkę okrętu położono w 1901 roku i w tym samym roku został zwodowany[1][3]. Nazwa okrętu została nadana na cześć sułtana Abdülmecida I[4].
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był torpedowcem z kadłubem wykonanym ze stali[3]. Długość całkowita wynosiła 50,6 metra (47,8 metra między pionami) szerokość 5,6 metra i zanurzenie 1,2 metra[3][5] . Wyporność normalna wynosiła 145 ton[1][3]. Jednostka napędzana była przez dwie pionowe trzycylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania Ansaldo o łącznej mocy 2400 KM, do których parę dostarczały trzy kotły typu Yarrow, także wyprodukowane w macierzystej stoczni[3][5] [b]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 26 węzłów[3][5] [c]. Zapas węgla wynosił 50 ton[1][3].
Na uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się pojedyncze działko kalibru 37 mm Hotchkiss QF L/20 z zapasem 250 nabojów[3][5] [d]. Broń torpedową stanowiły dwie pojedyncze wyrzutnie kalibru 450 mm z łącznym zapasem czterech torped[3][5] [e].
Załoga okrętu składała się z 4 oficerów i 26 podoficerów i marynarzy[3][5] [f].
Służba
Po przeprowadzeniu prób morskich „Abdül Mecid” został w 1902 roku w Stambule wcielony w skład marynarki wojennej Imperium Osmańskiego[3][5] . W maju 1908 roku nazwę jednostki zmieniono na „Yunus”[3][5] . Podczas wojny włosko-tureckiej i I wojny bałkańskiej „Yunus” stacjonował w Izmirze (podczas drugiego konfliktu odstawiony był do rezerwy ze względu na awarię kotłów)[6][g]. W 1914 roku z pokładu jednostki zdemontowano jedną wyrzutnię torped[3][5] . 27 października 1914 roku, przed przystąpieniem Imperium Osmańskiego do I wojny światowej po stronie państw centralnych, okrętem dowodził kpt. mar. (tur. yüzbaşı) Kasimpaşali Ahmet Mahmut[7]. W 1915 roku załoga okrętu została powiększona i składała się z sześciu oficerów i 33 marynarzy tureckich oraz jednego oficera i trzech podoficerów niemieckich[3]. 27 kwietnia 1915 roku w pobliżu Şarköy(inne języki) „Yunus” wraz z kanonierką „Aydın Reis”(inne języki) zorganizowały zasadzkę na brytyjski okręt podwodny HMS E14, otwierając ogień w kierunku wynurzającego się przeciwnika; brytyjska jednostka alarmowo zeszła pod wodę i uszła prześladowcom, pozostając w zanurzeniu przez 50 godzin[8]. 6 maja tego roku okręt wszedł na mieliznę nieopodal Şarköy[3].
W 1916 roku wzmocniono uzbrojenie artyleryjskie okrętu: w miejsce działka kalibru 37 mm zamontowano działo Kruppa kalibru 47 mm SK C/99 L/45, z zapasem 170 pocisków[3][5] . Po postawieniu w sierpniu 1916 roku przez Rosjan dużej ilości min morskich u wejścia do Bosforu, prócz trałowców do likwidacji zagrożenia zostały przystosowane również torpedowce i niszczyciele „Yunus”, „Draç”, „Musul”, „Kütahya”, „Samsun” oraz kanonierka „Malatya” (typu Taşköprü)[9].
1 marca 1918 roku w pobliżu portu Tekirdağ „Yunus” zderzył się z torpedowcem „Draç”[3]. W październiku okręt odstawiono do rezerwy[3]. Po zakończeniu wojny, od lutego 1919 roku do 1920 roku okręt służył jako jednostka patrolowa do zwalczania przemytu, już bez uzbrojenia torpedowego[3][5] . 29 października 1923 roku „Yunus” został formalnie wcielony do nowo powstałej marynarki wojennej Republiki Turcji, choć jego stan techniczny nie pozwalał na eksploatację[10]. W latach 1923–1924 jednostka przeszła remont w Deniz Fabrikaları w Stambule i w 1926 roku podjęła czynną służbę jako okręt łącznikowy, operując ze Stambułu i İzmitu[3][5] . „Yunus” został wycofany ze składu floty w 1929 roku i złomowany w 1935 roku[3][5] .
Uwagi
- ↑ Zwane również typem Abdül Mecid[1].
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 392 podają, że parę dostarczały dwa kotły lokomotywowe.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 392 podają, że prędkość maksymalna wynosiła 27 węzłów.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 392 podają, że okręt był uzbrojony w dwa działka rewolwerowe Hotchkiss.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 392 podają, że okręt miał wyrzutnie torped kalibru 356 mm.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 392 podają, że załoga okrętu liczyła 20 osób.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 392 podają, że okręt został zatopiony podczas wojny włosko-tureckiej w porcie Preweza przez niszczyciele „Artigliere” i „Corazziere”.
Przypisy
- ↑ a b c d Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 392.
- ↑ Langensiepen i Güleryüz 1995 ↓, s. 11, 155.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Langensiepen i Güleryüz 1995 ↓, s. 155.
- ↑ Langensiepen i Güleryüz 1995 ↓, s. 197.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Gogin 2024 ↓.
- ↑ Langensiepen i Güleryüz 1995 ↓, s. 20, 194–195.
- ↑ Langensiepen i Güleryüz 1995 ↓, s. 196.
- ↑ Langensiepen i Güleryüz 1995 ↓, s. 36.
- ↑ Langensiepen i Güleryüz 1995 ↓, s. 51.
- ↑ Langensiepen i Güleryüz 1995 ↓, s. 59.
Bibliografia
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: HAMİDİYE torpedo boats (1902). Navypedia. [dostęp 2024-03-22]. (ang.).
- Bernd Langensiepen, Ahmet Güleryüz: The Ottoman Steam Navy 1828–1923. Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-659-0.
