33 Batalion Łączności

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1945
Rozformowanie	1994
Tradycje
Rodowód	19 Samodzielny Batalion Łączności 33 Kompania Łączności
Kontynuacja	12 Batalion Dowodzenia
Organizacja
Numer	JW 3493[1]
Dyslokacja	Szczecin, ul. Ku Słońcu
Rodzaj wojsk	Wojska łączności
Podległość	12 Dywizja Zmechanizowana

33 Batalion Łączności (33 bł) – pododdział Wojsk Łączności Sił Zbrojnych PRL i III RP.

Wiosną 1945 roku, w garnizonie Gniezno, w składzie 12 Dywizji Piechoty został sformowany 19 Samodzielny Batalion Łączności. Jednostka została zorganizowana według etatu Nr 04/548 o stanie 146 ludzi i 30 koni. Jesienią 1945 roku pododdział został rozlokowany w garnizonie Szczecin.

W marcu 1946 roku batalion został przeformowany w 33 Kompanię Łączności według etatu Nr 2/54 o stanie 138 wojskowych. Wiosną 1949 roku kompania została przeformowana w 33 Batalion Łączności.

Od 1958 roku jednostka wchodziła w skład 12 Dywizji Zmechanizowanej. W 1994 roku pododdział został przeformowany w 12 Batalion Dowodzenia^[2].

Dowództwo i sztab

• stacja szyfrowa
• kompania radiowa
  • pluton wozów dowodzenia
  • 1 pluton radiowy
  • 2 pluton radiowy
• kompania telefoniczno-telegraficzna
  • pluton transmisji informacji
  • pluton radioliniowo-kablowy
  • pluton łączności wewnętrznej i zasilania
• pluton łączności TSD
• Wojskowa Stacja Pocztowa
• pluton remontowy
• pluton zaopatrzenia
• pluton medyczny

• Dariusz Faszcza: Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2005. ISBN 83-11-10131-0.
• Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
• Sawicki, Zdzisław: Mundur i odznaki Wojska Polskiego. Czas przemian. Sawicki, Zdzisław. Warszawa: Bellona, 1997. ISBN 83-11-08588-9. Brak numerów stron w książce