Żyła biodrowa zewnętrzna (łac. vena iliaca externa) – w anatomii człowieka pień żylny, który rozpoczyna się na przedłużeniu żyły udowej i łącząc się z żyłą biodrową wewnętrzną wytwarza żyłę biodrową wspólną.

Żyła biodrowa zewnętrzna rozpoczyna się na przedłużeniu żyły udowej ku tyłowi od więzadła pachwinowego i kieruje się skośnie ku górze do tyłu oraz przyśrodkowo wzdłuż kresy granicznej między miednicą większą a miednicą mniejszą, biegnie wzdłuż brzegu przyśrodkowego mięśnia lędźwiowego większego, a towarzysząca tętnica biodrowa zewnętrzna układa się bocznie oraz przyśrodkowo od niej. Po dojściu do stawu krzyżowo-biodrowego łączy się z żyłą biodrową wewnętrzną wytwarzając żyłę biodrową wspólną.

1. żyła głęboka okalająca biodro (vena circumflexa iliaca profunda)
2. żyła nabrzuszna dolna (vena epigastrica inferior)

• żyła biodrowa zewnętrzna może posiadać zastawkę, przeważnie w stanie uwstecznionym

• splot wiciowaty a przez niego z żyłą jądrową lub jajnikową (gałęzie żyły żyły głównej dolnej).
• poprzez żyłę nabrzuszną dolną z
  • żyłą nabrzuszną górną
  • żyłami przypępkowymi
  • skórnymi żyłami brzucha
  • żyłą zasłonową
• poprzez żyłę głęboką okalająca biodro z żyłą biodrową-lędźwiową

Żyła biodrowa zewnętrzna nie posiada zastawek.

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 421-422. ISBN 83-200-1628-2.
• Wiesław Łasiński: Anatomia Topograficzna i Stosowana. T. 3. Warszawa: PZWL, 1991, s. 18-19. ISBN 83-200-1323-2.
• Sobotta Atlas Anatomii człowieka. Friedrich Paulsen (red.); Jens Waschke (red.); Witold Woźniak (red. IV wyd. pol.); Kazimierz S. Jędrzejewski (red. IV wyd. pol.). T. 2. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2012, s. 233-234. ISBN 978-83-7609-709-1.