Żleb Franza – żleb na południowej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu (2438 m) w Tatrach Wysokich. Opada spod Mięguszowieckiej Szczerby – przełączki między wschodnim i zachodnim wierzchołkiem tego szczytu. W dolnej części, poniżej systemu prawie poziomych półek i zachodzików żleb ten rozgałęzia się na dwa ramiona rozdzielone stromym i wybitnym żebrem. Główny ciąg stanowi lewa (patrząc od dołu) gałąź tego żlebu. Obydwie kończą się na Wielkiej Mięguszowieckiej Ławce^[1].

Żlebem Franza prowadzi droga wspinaczkowa Żlebem Franza przez Mięguszowiecką Szczerbę (II w skali tatrzańskiej, od Drogi po Głazach na Mięguszowiecką Szczerbę 30 min). W żlebie znajdują się niewielkie kominki i prożki. W jednym miejscu żleb zablokowany jest olbrzymim zaklinowanym głazem, ale można go obejść albo kominkiem (II) albo po prawej stronie żlebu (0+), albo oknem i ciasnym tunelem (IV). Pierwsze przejście: Ernst Dubke, Alfred Martin i przewodnik Johann Franz 27 września 1904 r.^[1]

Autorem nazwy żlebu jest Władysław Cywiński. Upamiętnił nią Johanna Franza. Zejście Żlebem Franza może być wykorzystane jako najbezpieczniejszy sposób opuszczenia południowej ściany Mięguszowieckiego Szczytu przy zbliżającej się burzy^[1].