Świadkowie Jehowy w Maroku – społeczność wyznaniowa w Maroku oraz na terenie Sahary Zachodniej, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca około 40–100 głosicieli należących do 2 zborów^[a]. W 1973 roku działalność Świadków Jehowy w tym kraju została zdelegalizowana i od tej pory jest prowadzona nieoficjalnie. Z tego względu szczegółowa liczebność członków wyznania nie jest podawana do wiadomości publicznej^[1]. Działalność Świadków Jehowy w Maroku oraz w Saharze Zachodniej koordynuje francuskie Biuro Oddziału^[2][3].

Pod koniec sierpnia 1939 roku Margaritha i Hermann Bruder – Świadkowie Jehowy z Niemiec, w drodze na teren misjonarski w Brazylii zostali aresztowani w porcie w Safi, w związku z podejrzeniami o działalność szpiegowską. Następnie zostali uwięzieni w Marrakeszu oraz w Kenitrze. Z tego względu szwajcarskie Biuro Oddziału przesłało władzom francuskim egzemplarz książki Krucjata przeciwko chrześcijaństwu^[b] oraz list, który wyjaśniał, że nie są nazistami. Po czterech miesiącach zezwolono im na opuszczenie Maroka^[4].

W 1953 roku zanotowano sprawozdanie pierwszego Świadka Jehowy w tym kraju. W roku 1953 w Maroku działało dwóch, w roku 1954 – 3 głosicieli, a w następnym – 4.

W 1955 roku do kraju przybył misjonarz – absolwent Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead, by prowadzić działalność ewangelizacyjną w Maroku. Wkrótce do głosicieli dołączyła pięcioosobowa rodzina Świadków Jehowy z Tunezji^[5].

W latach 50. XX wieku Álvaro Berecochea, misjonarz z Argentyny, sprawował nadzór nad Biurem Oddziału w Maroku^[6]. W roku 1956 powstał pierwszy zbór (w Tangerze). W styczniu 1957 roku Maroko odwiedził prezes Towarzystwa Strażnica Nathan H. Knorr, który w Tangerze wygłosił przemówienie do 58 obecnych^[7]. W roku 1958 powstał drugi zbór.

Od 1959 roku do Maroka przybywali kolejni misjonarze, m.in. Domenick i Elsa Piccone (do 1969 roku)^[8], William i Sandra Malenfant^[9], którzy działali w Casablance (znajdował się tam zbór francuskojęzyczny) i Tangerze (gdzie funkcjonował zbór hiszpańskojęzyczny)^[10], Bill i Sandra Cowan (głosili w Maroku od 1959 do 1973 roku, gdy wprowadzono zakaz działalności i musieli opuścić kraj). Przybycie przy końcu lat 50. XX wieku do Maroka misjonarzy zaowocowało widocznym rozwojem działalności i wzrostem liczby głosicieli^[11].

W latach 60. XX wieku nastąpił wzrost liczby głosicieli; istniało 8 zborów, do których należało ponad 260 głosicieli. Ponieważ prawo zabraniało konwersji muzułmanów, prowadzili oni działalność kaznodziejską wśród obcokrajowców, głównie Europejczyków. Gdy zaczęto utrudniać cudzoziemcom podjęcie pracy i uzyskanie pozwolenia na pobyt stały, wielu głosicieli wyjechało do Europy^[8].

W roku 1962 w Tangerze zorganizowano Kurs Służby Królestwa, w którym udział wzięli starsi zboru z Maroka oraz Hiszpanii, w której Świadkowie Jehowy byli prześladowani, a ich działalność zakazana do 1970 roku^[12].

Głosiciele z Tangeru i innych miast rozpoczęli też działalność kaznodziejską wśród muzułmanów. Nierzadko nasyłano na nich policję, która domagała się wyjaśnień co do ich działalności. Głosiciele ze zboru w Tangerze regularnie jeździli na większe zgromadzenia do Ceuty, hiszpańskiej eksklawy, portu leżącego na wybrzeżu marokańskim. W roku 1965 miejscowe Biuro Oddziału rozpoczęło nadzór nad działalnością Świadków Jehowy w Gibraltarze. W 1967 roku grupka wyznawców została zatrzymana przez policję, której obszernie objaśnili swoją działalność^[5].

W latach 60. XX wieku w Al-Ujun i Villa Cisneros (w Saharze Zachodniej) w hiszpańskich więzieniach przebywali Świadkowie Jehowy z Hiszpanii, odsiadujący wyroki za odmowę służby wojskowej; prowadzili tam nieoficjalną działalność kaznodziejską, dzięki czemu kilka osób zostało ich współwyznawcami. Świadkowie Jehowy mieszkają głównie w stolicy Sahary Zachodniej^[13].

W kwietniu 1973 roku nieoczekiwanie zakazano w Maroku działalności Świadków Jehowy. Ze względu na zakaz zebrania oraz zgromadzenia obwodowe zaczęto organizować w małych grupach w mieszkaniach prywatnych, a nie jak wcześniej w Salach Królestwa. Na zgromadzenia okręgowe miejscowi Świadkowie Jehowy jeździli do Francji lub Hiszpanii. Ponieważ w Maroku ze względu na wyjazd zagranicznych współwyznawców ubywało Świadków Jehowy, Towarzystwo Strażnica postanowiło zamknąć tamtejsze Biuro Oddziału, a misjonarzy skierować do innych krajów^[11][14]. Ostatnie oficjalnie sprawozdanie opublikowano w 1994 roku – w Maroku działalność kaznodziejską prowadziło wówczas 56 głosicieli, a na Wieczerzy Pańskiej zebrały się 124 osoby^[15]. W sierpniu 2001 roku delegacja Świadków Jehowy z Maroka uczestniczyła w kongresie międzynarodowym pod hasłem „Nauczyciele słowa Bożego” w Rzymie^[16][17], a latem 2009 roku w kongresie międzynarodowym pod hasłem „Czuwajcie!” w Rzymie^[18].

Od 1995 roku sprawozdanie z działalności w tym kraju dołączane jest do ogólnego z 33 krajów, gdzie działalność Świadków Jehowy podlega ograniczeniom prawnym lub jest zakazana. Przez organizacje monitorujące przestrzeganie praw człowieka publikowane są specjalne raporty m.in. o sytuacji tej społeczności religijnej w Maroku i Saharze Zachodniej.

Zebrania religijne odbywają się w mieszkaniach prywatnych z zachowaniem środków ostrożności^[1]. Świadkowie Jehowy mieszkają głównie w największych miastach Maroka i w stolicy Sahary Zachodniej. Prowadzą nieoficjalną działalność kaznodziejską^[19]. Pod nadzorem francuskiego Biura Oddziału w Maroku^[2] i Saharze Zachodniej^[3] działa Komitet Łączności ze Szpitalami. Świadkowie Jehowy wydają publikacje w języku arabskim, również w dialekcie marokańskim. W tym dialekcie dostępny jest także oficjalny serwis internetowy – jw.org^[20], a w języku tamazight wydawane są publikacje Świadków Jehowy^[21].

• Rocznik Świadków Jehowy 1978 (historia działalności) (ang.)

• AustralianA. Government AustralianA., Refugee ReviewR.R. Tribunal Refugee ReviewR.R., MAR32273, Morocco [online], 17 września 2007 [dostęp 2013-06-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-01]  (ang.).
• AustralianA. Government AustralianA., Refugee ReviewR.R. Tribunal Refugee ReviewR.R., MAR32211, Morocco [online], 27 sierpnia 2007  (ang.).
• MuhammadM. Harb MuhammadM., Abdul SamiA.S. Hrawi Abdul SamiA.S., GabrielG. Farah GabrielG., Global Freemasonry in the balance of Islam – Jehovah's Witnesses in the balance, Faculty of Theology in Cairo, (1407 AH / 1987), 1987  (arab.). Brak numerów stron w książce