Świątynia Antonina i Faustyny (Templum Divi Antonini et Divae Faustinae, Templum Faustinae, Templum Divi Pii[1]) – świątynia znajdująca się w północnej części Forum Romanum w Rzymie, zbudowana w 141 roku n.e. na polecenie cesarza Antonina Piusa dla uczczenia jego zmarłej małżonki Faustyny Starszej. Po śmierci i deifikacji cesarza jego następca Marek Aureliusz w 161 roku n.e. zadedykował świątynię Antoninowi i Faustynie[1][2].
Wzniesiona z peperynu (rodzaj tufu wulkanicznego) świątynia posadowiona została na wysokim podium, także wykonanym z peperynu[1][2]. Zwieńczona tympanonem fasada frontowa wspierała się na wysokich na 17 metrów sześciu korynckich kolumnach, wykonanych z zielonego marmuru zwanego cipollino. Dwie dodatkowe kolumny znajdowały się także na obydwu bokach pronaosu[2]. Marmurowy fryz ozdobiono był płaskorzeźbami z motywami gryfów i kandelabrów[2].
W XI wieku świątynię przekształcono w kościół San Lorenzo in Miranda. W XV wieku dobudowane zostały boczne kaplice, wyburzone z rozkazu papieża Pawła III w 1536 roku z okazji wizyty cesarza Karola V[2]. Na początku XVII wieku wnętrze świątyni zostało całkowicie przebudowane, wzniesiono także barokową fasadę frontową według projektu Orazio Torrianiego. W XIX wieku w celu wyeksponowania zachowanego pronaosu dokonano obniżenia gruntu do pierwotnej wysokości, a także zrekonstruowano prowadzące do świątyni schody[2].
Przypisy
- ↑ a b c L. Richardson jr: A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1992, s. 11-12. ISBN 0-8018-4300-6.
- ↑ a b c d e f Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 1075. ISBN 1-884964-80-X.
Linki zewnętrzne
