W 1356 Łostowice zostały nadane na prawie chełmińskim Rutgerowi von Ubechowi przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiegoWinricha von Kniprode. W XV i XVI wieku wciąż były majątkiem rycerskim (m.in. w 1401 Stefana z Łostowic i jego brata Piotra z Dolaszewa, w 1452 Janka, w 1570 Czarlińskiego). Po śmierci Jacoba Fluggego, zarządcy majątku kościelnego kościoła NMPW, w latach 1478–80 3 łany ziemi otrzymał na swoje uposażenie ołtarz św. Anny w tym kościele. Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gdańskim województwa pomorskiego[4]. Od 1635 Łostowice były w posiadaniu gdańskiej rodziny mieszczańskiej Bauerów (Karl Ernst Bauer)[2].
Po wojnach napoleońskich w 1817 na Górze Luizy (u zbiegu ul. Niepołomickiej i ul. Kampinoskiej) został postawiony krzyż-pomnik poległym w 1813 dziewięciu oficerom Landwehry. W XIX wieku Łostowice były samodzielną gminą wiejską[2].
↑Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 90.