Kompleks skoczni narciarskich Wisła-Łabajów – trzy nieczynne skocznie narciarskie w dolinie Łabajowa w Wiśle w Beskidzie Śląskim, o punktach konstrukcyjnych K-65 i K-35 oraz K-12.
Pierwsza skocznia w dolinie Łabajowa zbudowana została w 1931 roku, a skakali na niej m.in. Bronisław Czech, Stanisław Marusarz[2] oraz późniejszy długoletni trener polskich skoczków Mieczysław Kozdruń[3]. Po przebudowie profilu skoczni w 1978 roku jej rekord wyniósł 63 m[1], a pierwsze szlify zdobywał na niej później Adam Małysz[4]. Skocznia nosi imię Jana Lipowczana (1888-1947), zasłużonego działacza Sekcji Narciarskiej "Watra" przy cieszyńskim Oddziale Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, organizatora narciarstwa turystycznego i sportowego w Beskidzie Śląskim[4].
W 2010 roku skocznie K-65 i K-35 przeszły gruntowną modernizację, na którą składały się m.in. unowocześnienie profilu oraz wycofanie progu o 2,3 metra[5].
Na obu skoczniach najczęściej odbywały się zawody młodych skoczków, w tym Lotos Cup, jak i również wcześniej Ogólnopolska Olimpiada Młodzieży, Mistrzostwa Śląska, Puchar Beskidów i inne[2]. Skocznia K-65 wykorzystywana również była w celach treningowych przez członków seniorskiej reprezentacji Polski w skokach narciarskich.
Obiekty nie posiadały igelitu, przez co skoki na nich mogły odbywać się jedynie zimą[2] Wyposażone były w wyciąg narciarski, a także sztuczne oświetlenie[4]. W 2013 roku obok większych skoczni powstała skocznia „Witek” o punkcie konstrukcyjnym K-12 i o wielkości HS-15, która służyła najmłodszym dzieciom w stawianiu swoich pierwszych kroków na skoczniach i ułatwić treningi w czasie modernizacji skoczni Centrum w Wiśle[2].
Zeskok skoczni przebiegał przez mostek na potoku Łabajów oraz przez drogę, która była okresowo zamykana na czas zawodów i treningów[3][2].
Po raz ostatni kompleks skoczni był użytkowany w 2014 roku. Od tego czasu konstrukcja najazdu, schodów usytuowanych wzdłuż zeskoku, jak i wieży sędziowskiej, zaczęła niszczeć[2]. W 2017 roku podjęto decyzję o rozbiórce obiektu z powodów finansowych i ze względów bezpieczeństwa[6].
Przypisy
| Duże |
|
|---|
| Normalne |
|
|---|
| Średnie |
|
|---|
| Małe |
|
|---|
| Inne |
|
|---|
| Zamknięte i zlikwidowane |
|
|---|
Znajdujące się na Kresach
Wschodnich (1918–1945) i Zaolziu (1938–1958) |
|
|---|
.jpg)
