Han vart òg gitt ut på singel – først i Australia i oktober 1976 med «R.I.P. (Rock in Peace)» som B-sida, og deretter i Storbritannia i januar 1977 som ein maxi-singel med «Big Balls» og «The Jack» som B-sidene. Då Dirty Deeds-albumet endeleg vart gitt ut i USA i 1981, vart singelen «Dirty Deeds...» gitt ut der (støtta av «Highway To Hell»), der han nådde fjerdeplassen på den då nye Top Tracks-lista.
Songen vart rangert som nr. 24 på VH1 si liste over dei 40 beste metal-songane gjennom tidene,[1] og i 2009 vart han kåra til den 31. beste hardrocklåten i historia, òg av VH1.[2]
Songen har ein korvokal som består av ein tung pustelyd, laga på nedslaget under versa. Han har òg tittelen i ein talt-stil på slutten av refrenget; pluss eit skrik på slutten av songen. I full lengd (ca. 4:11) blir tittelen sungen fire gonger frå 3:09, men på den meir vanlege redigerte versjonen (ca. 3:51) høyrest tittelen berre to gonger.
Komposisjon
Songen fortel om ein leigemordar som inviterer folk som opplever problem til anten å ringja telefonnummeret hans eller besøkja han heime, og då vil han utføra diverse usmakelege og valdelege handlingar for å løysa problema. Situasjonar der han tilbyr hjelp inkluderer dei som involverer utuktige rektorar på vidaregåande skular og signifikante andre som anten er utru eller som vedvarande finn feil hos partnarane sine. Som skildra i songen inkluderer dei «skitne gjerningane» som blir utførte til låge kostnader:
To av tenestene som blir tilbodne delar namn med dei to første australske albuma til AC/DC, T.N.T. og High Voltage. Dei er òg namna på songar som dukka opp på australske T.N.T. og den internasjonale versjonen av High Voltage.
Uttrykket «Dirty Deeds Done Dirt Cheap» er ein hyllest til teiknefilmen Beany and Cecil, som Angus Young såg då han var barn. Ein av figurane i teiknefilmen heitte Dishonest John, som hadde eit visittkort med følgjande tekst: «Dirty Deeds Done Dirt Cheap. Heilagdagar, søndagar og spesialprisar.» «Det var Angus som kom på songtittelen...» fortalde Malcolm Young til Mark Blake. «Han var basert på ein teikneseriefigur som hadde frasen som visittkortet sitt.»[4]
Kontrovers
I 1981 laga til Norman og Marilyn White frå Libertyville i Illinois eit søksmål på 250 000 dollar i Lake County i Illinois Circuit Court mot Atlantic Records og distributørane deira fordi, hevda dei, telefonnummera deira var inkludert i songen, noko som resulterte i hundrevis av telefonspøkar. Advokaten deira sa til Chicago Tribune at siffera 36-24-36 i songen vart etterfølgd av eit «hey!», som for klientane hans høyrdest ut som «åtte», og dermed skapte telefonnummeret til paret.[5]
«Dirty Deeds Done Dirt Cheap» har berre vorte inkludert på eitt offisielt konsertalbum av AC/DC, Live frå 1992, sunge av erstattaren til Scott, Brian Johnson. Denne liveversjonen vart gitt ut som singel. Eit videoklipp av singelen vart gitt ut med opptak frå heimvideoen Live at Donington, og dessutan andre gamle klipp blanda inn i videoen. Dette videoklippet vart seinare gitt ut på DVD-en Family Jewels Plate 3, som ein del av plateboksen Backtrack i 2009.
Ein tidlegare versjon med Bon Scott, innspelt live i Sydney (Haymarket) på Festival of Sydney den 30. januar 1977, vart gitt ut på eit samlealbum med tittelen Long Live The Evolution på 2JJ. Denne liveversjonen vart seinare gitt ut på Backtrack.
I 2007 på Plug Me In tre-spors bonus-CD frå Best Buy, vart ein live-versjon frå Detroit, Michigan, (Joe Louis Arena) 17. eller 18. november 1983 vart gitt ut.
Den amerikanske songar-låtskrivaren Joan Jett spelte inn songen, forkorta tittelen til «Dirty Deeds», og inkluderte han på LP-en sin, The Hit List, i slutten av 1990. Han vart gitt ut som singel og gjekk inn på hitlistene internasjonalt.
↑«VH1 40 Greatest Metal Songs», 1-4. mai 2006, VH1-kanalen, rapportert av Vh1.comArkivert 2009-02-26 ved Wayback Machine.; sist besøkt 10. september 2006.
