Dette er ein mellomstor petrell, rundt 34 cm i storleik, med 83–95 cm i vengespenn, og han veg ca. 300 gram.
Undersida av denne fuglen er kvit frå strupe til hale med unntak av eit smalt grått band tvers over fremre bryst. Undersida av vengene er jamt grå. Oversida er skifergrå med eit breitt mørkt band over vengedekkarane. Panna er litt spraglete grå og kvit, elles er oversida av hovudet og ein flekk over og litt bak auget gråbrune. Han har kvitt augebryn, og kvit strupe og hals. Nebbet er kort traust og svart, føtene og beina er rosa.[1]
Silkepetrellegg
Denne arten er svært pelagisk, nærmar seg sjeldan land, bortsett frå å hekke og å bringe fram føde til ungen. Silkepetrellar et mest blekksprut, med tar òg noko krepsdyr og litt fisk. Det meste av føda tar dei når dei ligg på sjøen.[2]
Silkepetrellen hekkar i hòler i bakken. Generelt legg dei egget i desember, men dei kan returnere til hekkeplassen i august og september for å gjere klar rugehòla. Rugetida er ca. 50 dagar og ungen treng vidare ca. 3 månader til han forlèt hekkeplassen.[1]
Trekkmønstre er lite kjent, eit streifande individ blei funne i Varangerfjorden i juni 2009.[3]
Populasjonen er sårbar av predasjon av introduserte pattedyr. Storleiken på den totale populasjonen er estimert til å vere stabil,[4] ved Antipodesøyane har han vore aukande.[1] Eit estimat for totalpopulasjonen er opptil 5 millionar individ.[2]
Kjelder
Barrie Heather og Hugh Robertson, The Field Guide to the Birds of New Zealand (revised edition), Penguin, 2005 ISBN 978-0-14-302040-0
↑ 2,02,1Carboneras, C., Jutglar, F. & Kirwan, G.M. (2017). Soft-plumaged Petrel (Pterodroma mollis) I: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) (2016). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Henta den 28. januar 2017
