Irsk litteratur omfattar tekstar skrivne på irsk, latin, standard engelsk og ulsterskotsk av folk tilknytte øya Irland. Dei eldste kjende irske tekstane stammar frå 600-talet, og blei skrivne av munkar på latin og gammalirsk. I tillegg til religiøse tekstar skreiv munkane ned både dikt og mytologiske soger. Ei rekkje gamle irske mytologiske tekstar har overlevd til moderne tid, som Táin og Buile Shuibhne.
Engelsk blei innført til Irland på 1200-talet etter den normanniske invasjonen av Irland. Irsk blei verande det viktigaste litterære språket på øya fram til 1800-talet, sjølv om det gjekk inn i ein sakte tilbakegang frå 1600-talet med aukande engelsk makt på øya. I siste halvdelen av 1800-talet gjekk stillinga til irsk raskt tiblake til fordel for engelsk i størstedelen av landet, i stor grad på grunn av den store hungersnauda (1845-1849) og den påfølgjande nedgangen i folketalet som følgje av svolt og utvandring.[1] Slutten av hundreåret såg likevel ein ny kulturell energi i landet, med ei keltisk fornying som oppmuntra til ein moderne irskspråkleg litteratur og til bruken av eldre irske motiv i den engelskspråklege litteraturen. Dette siste blei viktig i den irske litterære fornyinga (Irish Literary Revival).[2]
På slutten av 1800- og gjennom heile 1900-talet omfatta irsk litteratur ei rekkje verk som blei spreidde verda over, som verk av Oscar Wilde, Bram Stoker, James Joyce, W.B. Yeats, Samuel Beckett, Elizabeth Bowen, C.S. Lewis, Kate O'Brien og George Bernard Shaw. Dei fleste av desse hadde reist frå Irland for å søka lukka i andre delar av Europa som England, Frankrike, Spania og Sveits. Samstundes utvikla etterkomarane av skotske busetjarar i Ulster sin eigen litterære tradisjon på ulsterskotsk med ei særleg vekt på rimande dikt.