Lloris vart fødd i Nice, der han òg begynte karrieren sin. Etter tre år i ungdomssystemet til OGC Nice vart han forfremma til A-stallen i 2005. Som nittenåring fekk Lloris den 18. mars 2006 debuten sin for Nice i 1-0-sigeren over Rennes. Han fekk fire kamper til i debutsesongen sin. Sesongen etter vart han fast på laget på bekostning av publikumsfavoritten Damien Gregorini, noko som seinare førte til at Gregorini forlét Nice og gjekk til AS Nancy. Lloris heldt fram med godt spel, og vart etter kvart knytt til fleire europeiske storklubbar.
Det vart rapportert at Lloris hadde kome til semje med Milan,[4] men han enda likevel opp i Olympique Lyonnais. Lloris grunngav avgjerda med Champions League-deltakinga til Lyon.[5] Lloris fekk trøye nummer éin og gjekk rett inn på laget. Etter 2008/09-sesongen vart Lloris kåra til beste keeper i serien, sjølv om sesongen enda med at Lyon ikkje vann seriemeisterskapen, for første gong på sju år. Han vann òg denne kåringa i 2009/10 og 2011/12. Lloris heldt fram som Lyon sin førstekeeper i 2009/10-sesongen. I desember 2009 kom han på tredjeplass i kåringa av "Årets spelar i Frankrike", bak Nicolas Anelka og Yoann Gourcuff.
Lloris fekk aldersbestemte landskampar for Frankrike, og seinare også kampar for France A', det franske B-landslaget. I 2005 var han med på det franske laget som vann U19-EM. Han vart først kalla inn i A-landslagstroppen til ein kamp mot Spania i februar 2008, som reserve. Han spelte den første A-landslagskampen sin mot Uruguay 19. november 2008. Kampen enda 0-0. I kampen mot Serbia 9. september 2009 fekk Lloris sitt første raude kort, og vart utvist frå ein landskamp, for å ha felt Nikola Žigić innanfor 16-meteren.[6] Han var tilbake på landslaget til kvalifiseringskampen mot Austerrike i oktober, og spelte òg begge kvalifiseringskampane mot Irland i november 2009, til stor åtgaum i fransk presse. Lloris stod i mål for Frankrike i alle kampane deira under både VM i 2010, EM i 2012, VM i 2014 og EM 2021.
.jpg)
