Ottoz sette italiensk rekord med 13,8 sekundar då han vart nummer fire i OL-finalen på 110 m hekk under sommarleikane 1964 i Tokyo. To år seinare var han stor favoritt på korthekken då EM i friidrett 1966 fann stad i Budapest, og innfridde med å vinne på tida 13,7, tre tidels sekund føre dei andre medaljevinnarane.
I tynnlufta i Mexico-byen sette alle dei beste hekkeløparane nye personlege rekordar då OL-finalen 1968 vart avvikla. Willie Davenport frå USA vann løpet og vart på elektroniske ur klokka inn til 13,33, Eddy Ottoz tok bronsemedaljen på den italienske rekordtida 13,46, offisielt 13,4.
Ottoz forsvarte EM-tittelen på korthekken under friidretts-EM 1969 i Aten. Vinnartida 13,5 var ny meisterskapsrekord. Han la deretter opp.
Sonen Laurent Ottoz var også hekkeløpar, og forbetra i 1994 den 26 år gamle landsrekorden til faren frå 13,46 til 13,42 sekundar.
Medaljar og plasseringar i internasjonale meisterskap
